Ποσειδωνιάταις τοῖς ἐν τῷ Τυρρηνικῷ κόλπῳ τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς Ἕλλησιν οὖσιν ἐκβαρβαρῶσθαι Τυρρηνοῖς ἢ Ῥωμαίοις γεγονόσι καὶ τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι, τά τε πολλὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν δὲ μιάν τινα αὐτοὺς τῶν ἑορτῶν τῶν Ἑλλήνων ἔτι καὶ νῦν, ἐν ᾗ συνιόντες ἀναμιμνήσκονται τῶν ἀρχαίων ὀνομάτων τε καὶ νομίμων, ἀπολοφυράμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ δακρύσαντες ἀπέρχονται.
Ἀθήναιος
Τὴν γλῶσσα τὴν ἑλληνικὴ οἱ Ποσειδωνιᾶται
ἐξέχασαν τόσους αἰῶνας ἀνακατευμένοι
μὲ Τυρρηνούς, καὶ μὲ Λατίνους, κι ἄλλους ξένους.
Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἔμενε προγονικὸ
ἦταν μιὰ ἑλληνικὴ γιορτή, μὲ τελετὲς ὡραῖες,
μὲ λύρες καὶ μὲ αὐλούς, μὲ ἀγῶνας καὶ στεφάνους.
Κ᾿ εἶχαν συνήθειο πρὸς τὸ τέλος τῆς γιορτῆς
τὰ παλαιά τους ἔθιμα νὰ διηγοῦνται,
καὶ τὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα νὰ ξαναλένε,
ποὺ μόλις πιὰ τὰ καταλάμβαναν ὀλίγοι.
Καὶ πάντα μελαγχολικὰ τελείων᾿ ἡ γιορτή τους.
Γιατί θυμοῦνταν ποὺ κι αὐτοὶ ἦσαν Ἕλληνες -
Ἰταλιῶται ἕναν καιρὸ κι αὐτοί·
καὶ τώρα πῶς ἐξέπεσαν, πῶς ἔγιναν,
νὰ ζοῦν καὶ νὰ ὁμιλοῦν βαρβαρικὰ
βγαλμένοι - ὢ συμφορά! - ἀπ᾿ τὸν Ἑλληνισμό.
(Κ.Π. Καβάφης, 1906)
[Σημείωσις: Ἡ Ποσειδωνία, ἑλληνικὴ παροικία στὸν Τυρρηνικὸ κόλπο τῆς Ἰταλίας, στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰ. π.Χ. ἔγινε ἡ λατινικὴ ἀποικία Paestum.]
[Σημείωσις ἡμετέρα, 2 Ὀκτ. 2006: Ἀπεκαταστάθη ἡ πρωτότυπος πολυτονικὴ γλῶσσα τοῦ ποιητοῦ.]
Λέξεις-κλειδιὰ γιὰ τὸ Google: Καβάφης, Ποσειδωνιάται[Σημείωσις ἡμετέρα, 2 Ὀκτ. 2006: Ἀπεκαταστάθη ἡ πρωτότυπος πολυτονικὴ γλῶσσα τοῦ ποιητοῦ.]
Καλλίμαχε, σοῦ ἐπισημαίνω, ἐάν και ἐφόσον διέλαθε τῆς προσοχῆς σου, μίαν παρωδίαν τοῦ ἐν ταῦθα δημοσιευθέντος ποιήματος τοῦ τρισμεγίστου Ἀλεξανδρινοῦ μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήἌν καὶ ὑπηρετεῖ τὴν πολεμικὴν τοῦ πολυτονισμοῦ, διατηρεῖ ἐν τῂ εὐτραπελία του, μιά κάποιαν χάρη.