Ὑποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Ὑποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, Ἀρχικελευστὴς Ἕκτωρ Γιαλοψός.
Αὐτοί, δὲν δίστασαν. Σὰν ἕτοιμοι ἀπὸ καιρό, τὴν νύχτα ἐκείνη τῆς 30ῆς-31ης Ἰανουαρίου τοῦ 1996, ἐπῆραν τὸν δρόμο τοῦ καθήκοντος. Τὸν δρόμο γιὰ πολὺ μακρυά: Ἐκεῖ ποὺ χάνονται μὲς στὴν ἀχλὺ τοῦ μύθου οι σκιὲς τῶν προγόνων.
Τὸν δρόμο γιὰ πολὺ κοντά: Ἐδῶ, δίπλα μας, στὸν ἥλιο ποὺ καταλάμπει, στὸν ἄνεμο ποὺ ἐξαγνίζει, στὰ κύματα τοῦ Αἰγαίου ποὺ φιλοῦν αὐτὰ τὰ λιτά, ταπεινὰ βράχια... τὰ ἀκλόνητα βράχια, τὰ ριζώματα τῆς Γῆς καὶ τῆς Φυλῆς μας.
Οἱ ψυχές τους πετοῦν ἐδῶ.
Ἀθάνατοι.
Νησίδες Ἴμια |
Ἑλληνικὴ Φυλὴ τί φωνάζεις; Μπῆκαν κλέφτες στὸ μανδρί; Ἐὰν Σοῦ βαστᾷ ἔμπα διώχτους.
Ἑλληνικὴ Φυλὴ εἶσαι ΑΝΗΘΙΚΟΣ: διότι θέλεις οἱ Φραγκικοὶ Στρατοὶ καὶ Στόλοι νὰ Σοῦ φυλᾶν τ᾿ ἀμπέλια ΣΟΥ.
Κυρὰ τ᾿ ἀμπέλια Σου φύλα τα μόνη Σου κι᾿ ἄφηνε τὸν Κόσμον ἥσυχον.
Ἑλληνικὴ Φυλὴ δὲ μᾶς λές; ΚΟΚΟΤΑ κατάντησες καὶ δὲ Σὲ μέλλει καὶ δὲ μιλᾷς γιὰ τίποτε ἄλλο παρὰ ποιὸς Φράγκος σὲ χάιδεψε καὶ ποιὸς σὲ φίλησε καὶ τίνος ἀρέσεις;
Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ. Καὶ νὰ τὸν πείσῃς, δὲν τὸν πείθεις τὸ Λῃστή. Ἢ μόνος του ἢ μὲ Σμπίρους βαλτοὺς θὰ προσπαθήσῃ νὰ Σᾶς πάρῃ κάθε Γῆ.
Οἱ Πολιτισμοὶ ποὺ Σᾶς ἔμαθαν οἱ Δασκαλοτσούσιδες νὰ προσκυνᾶτε μπρούμυτα, Σᾶς καμπανίζουν κατάμουτρα μὲ ἄγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.
Καὶ εἶνε ἀνήθικον καὶ ἄσκοπον καὶ τὸ νὰ Σᾶς δώσουν καὶ τὸ νὰ δεχθεῖτέ τι. Καὶ νὰ Σᾶς δώσουν, ἂν εἶσθε Σάπιοι, ὁ πρῶτος Δυνατὸς θὰ Σᾶς τὸ πάρῃ. Τὸ Ἠθικὸν εἶνε ἂν εἶσθε Σάπιοι, νὰ Σᾶς ξεπατώσουν καὶ καθαρίσουν τὴ Γῆ.
Φυλᾶτε τὴ Γῆ Σας καὶ τὴν Τιμή της, μόνο μὲ Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- νὰ ἐξευτελίζετε τὴ Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τὶς κλάψες, τὰ σάλια, τὰ μελάνια καὶ πιάστε τὸ ΣΠΑΘΙ.
Τὰ πάντα στὴ Ζωὴ -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτῶνται μὲ τὸ ΣΠΑΘΙ. Καὶ ἔτσι εἶνε καὶ μόνο ἔτσι ΠΡΕΠΕΙ νὰ εἶνε.
(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)