«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική· τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»)

Σελίδες Πατριδογνωσίας - Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀντίβαρο - Πολυτονικό

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Κράτος μικρὸν μὲ ἱστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα τὴν ὑφήλιον...



«Ἡ Καθημερινή», 29 Ὀκτωβρίου 1940

ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ

[...] Ἀλλὰ διατὶ πρὶν ἐδῶ κινηθῆ πρὸς τὸν πρωθυπουργικὸν οἶκον ὁ φαιδρότατος ἀντιπρόσωπός των καὶ κινηθῆ ἐκεῖ εἰς τὴν Ἤπειρον ὁ στρατὸς των, δὲν ἔρριπτον ἓν πρόχειρον βλέμμα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἱστορίαν;... Πότε ἡ Ἑλλὰς παρεδόθη ἀμαχητί; Πότε ἐνικήθη πρὶν ποτίση τὸ χῶμα της μὲ τὴν τελευταίαν ρανίδα τοῦ αἵματός της; Εἰς ποίαν στιγμὴν ἔκαμε λογαριασμοὺς τῶν δυνάμεών της πρὸς τὰς δυνάμεις τοῦ ἀντιπάλου της, διὰ νὰ μάθη ἔπειτα ἂν ἔχη τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπίση τὴν τιμήν της; Κράτος μικρὸν μὲ ἱστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα τὴν ὑφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, ἡ Ἑλλάς, καταυγάσασα τοὺς αἰῶνας, ἔδωσεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνον τὴν ζωήν, τὸ φῶς, τὸν πολιτισμόν, τὰ γράμματα καὶ τὰς τέχνας, ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καὶ τοῦ ἡρωισμοῦ, τὴν Σαλαμῖνα, τὰς Θερμοπύλας, τὸ Ζάλογγον, τὸ Σοῦλι, τὸ Μεσολόγγι...

Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρεῖς ἀπὸ τὸν φόρτον τόσων θρύλων καὶ τόσων παραδόσεων, πῶς μᾶς ἐφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας ἐμπρὸς εἰς τὰ κατάστιχα τῶν πετρελαίων καὶ τῆς βενζίνης καὶ τῶν μηχανοκίνητων μονάδων καὶ ἀποφασίζοντας νὰ παραδώσωμεν τὴν ἱστορίαν μας εἰς τοὺς ἀριθμοὺς καὶ εἰς τὰ πετρέλαια τὴν τιμήν μας;... [...]

Γεώργιος Ἀ. Βλάχος


Πηγή: Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀφιέρωμα στὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940.

10 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά, Καλλίμαχε! Και του χρόνου με υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Καλλίμαχε, σκότωμα θέλεις! Πήγες και μου θύμισες τον "ΓΑΒ" τέτοιες ώρες!
    _____________________________________

    Ανοικτή επιστολή προς την Α. Ε.τον κ. Α. Χίτλερ
    Αρχικαγγελάριον του γερμανικού κράτους


    ΕΞΟΧΩΤΑΤΕ,
    Η Ελλάς, το γνωρίζετε ηθέλησε να μείνη έξω του παρόντος πολέμου. Όταν εξερράγη ήρχιζε μόλις να αναρρωννύη από πλήθος βαθυτάτων πληγών, τας οποίας είχον καταλίπει εις το σώμα της πόλεμοι εξωτερικοί και εσωτερικαί διαιρέσεις, και ουδέ δυνάμεις είχε, ουδέ διάθεσιν, ουδέ λόγον ν' αναμιχθή εις πόλεμον, του οποίου αν το τέλος πέπρωται πάντως να έχη δι' όλον τον κόσμον συνεπείας σημαντικάς, η αρχή του δεν παρουσίαζε δι' αυτήν αμέσους κινδύνους. Ας μη ληφθούν υπ' όψει αι δηλώσεις της αι σχετικαί. Ας μη ληφθούν υπ' όψει τα έγγραφα τα οποία εις επίσημον Βίβλον εδημοσίευσε. Ας μη ληφθή υπ' όψει το πλήθος των λόγων, των κειμένων, των αποδείξεων διά των οποίων πιστοποιείται η επίμονος αύτη απόφασίς της να μείνη εκτός του πολέμου. Και ας ληφθή τούτο μόνον: Το ότι η Ελλάς όταν οι Ιταλοί έπνιξαν εις τον λιμένα της Τήνου την «Έλλη» εύρε τα θραύσματα των τορπιλλών και εβεβαιώθη ότι ήσαν ιταλικά, τα έκρυψε. Διατί;... Διότι, αν τ' απεκάλυπτε θα ήτο υποχρεωμένη ή να κηρύξη τον πόλεμον ή να δεχθή την κήρυξιν του πολέμου. Δεν ήθελεν λοιπόν τόν πόλεμον με τουθς Ιταλούς η Ελλάς. Ούτε μόνη, ούτε με Συμμάχους, ούτε με βαλκανικούς, ούτε με ’γγλους. Ήθελε εις την μικράν αυτήν γωνίαν της γης να ζήση κατά δύναμιν ήσυχος, επειδή ήτο κατάκοπος, επειδή είχε πολεμήσει πολύ και επειδή η γεωγραφική της θέσις είναι τοιάυτη ώστε να μη θέλη να έχη εχθρούς ούτε τους Γερμανούς εις την ξηράν, ούτε τους ’γγλους εις την θάλασσαν. Μέχρι της στιγμής εκείνης, της στιγμής κατά την οποίαν επνίγη η «Έλλη», η Ελλάς είχε εκτός των ειρηνικών της διαθέσεων, πρόσθετον ασφάλειαν, δύο υπογραφάς, την Ιταλικήν, η οποία την είχε κατά πάσης εκ μέρους της επιθετικής διαθέσεως ασφαλίσει και την Αγγλικήν, η οποία ήλθεν ως αυθόρμητος της ακεραιότητός της εγγύησις. Εν τούτοις, όταν ολίγω μετά την «Έλλην», παρουσιάσθησαν απταί αποδείξεις της μελλούσης ιταλικής επιθέσεως, η Ελλάς πισθείσα ότι μία υπογραφή δεν είχεν αξία, δεν εστράφη ως ώφειλε προς την άλλην, αλλ' εστράφη - το ενθυμείσθε, Εξοχώτατε; -προς Υμάς. Και εζήτησε την προστασίαν την ιδικήν σας. Και τι απηντήθη τότε εις την Ελλάδα;... Τι απηντήθη δεν γνωρίζω καλώς. Γνωρίζω όμως εκ στόματος του αποθανόντος πρωθυπουργού μας, ότι η Γερμανία απήντησεν εις το διάβημά μας συνιστώσα να μη δώσωμεν αφορμήν - να μη επιστρατευθώμεν δηλαδή - και να είμεθα ήσυχοι. Δεν εδώσαμεν λοιποόν αφορμήν, δεν επεστρατεύθημεν, εμένανμεν ήσυχοι ή μάλλον εκοιμώμεθα ήσυχοι - διότι την προηγουμένην μας είχον κάμει και το γεύμα οι Ιταλοί - οπότε μας παρουσιάσθη με το τελεσίγραφον ο πρέσβυς της Ιταλίας. Τότε λοιπόν πού και προς ποίον ηθέλατε να στραφή η Ελλάς;... Προς τους Ιταλούς, των οποίων είχε εις την τσέπην της μαζί με τα θραύσματα των τορπιλλών και την άνευ αξίας υπογραφήν; Αλλ' αυτοί της είχον κηρύξει τον πόλεμον. Προς Υμάς; Αλλ' Υμείς ατυχώς ευρίσκεσθε εκείνον ακριβώς το πρωί, εις τας 28 Οκτωβρίου, εις Φλωρεντίαν. Να μείνη μόνη; Αλλ' ούτε αεροπορίαν είχε, ούτε υλικόν, ούτε χρήματα, ούτε στόλον. Εστράφη λοιπόν προς τηη τελευταίαν απομείνασαν υπογραφήν: Προς τους ’γγλους. Και αυτοί, των οποίων εκαίετο η Πατρίς, οι οποίοι ηγρύπνουν εις τα ακτάς της Μάγχης ανήσυχοι, οι οποίοι τότε - όπως το είχον δηλώσει - δεν είχον επαρκή τα μέσα διά την ιδίαν των προστασίαν, ήλθαν. Ήλθαν αμέσως. ’νευ αξιώσεων, άνευ διαπραγματεύσεων, άνευ χαρτιών. Και μετ' ολίγας ημέρας, εις το Μέτωπον το οποίον είχεν ανοίξει εις τα βουνά της Ηπείρου ο βάναυσος ιταλικός αιφνηδιασμός, έπιπταν Έλληνες στρατιώται και ο πρώτος ’γγλος αεροπόρος.
    Τι συνέβη από τας ώρας εκείνας, το γνωρίζετε και Σεις και ο κόσμος ολόκληρος. Νικώνται οι Ιταλοί. Και νικώνται εκεί, στρατιωτικώς, σώμα προς σώμα, από ημάς, τους μικρούς, τους αδυνάτους. Όχι από τους ’γγλους. Διότι ’γγλος στρατιώτης δεν επάτησεν εις την Αλβανίαν. Νικώνται. Διατί; Διότι δεν έχουν ιδανικά, διότι δεν έχουν ψυχήν. Διότι... - Αλλ' αυτό είναι έξω του θέματος. Απέναντι της μάχης αυτής βέβαιον είναι, δότι μας εδηλώθη, ότι εμείνατε θεατής: «Η υπόθεσις αυτή, μας είπατε, δεν μ' ενδιαφέρει. Είναι ιστορία ιταλική. Δεν θα παρέμβω παρά μόνο όταν Αγγλικός Στρατός αποβιβασθή εις την Θεσσαλονίκην, εις μεγάλας ποσότητας». Θα ημπορούσαμεν, έκτοτε, Εξοχώτατε, να Σας ερωτήσωμεν: «Και η Φλωρεντία;... Και το ότι την ημέρν ακριβώς κατά την οποίαν μας επετίθεντο οι Ιταλοί, συνηντάσθε μαζί τους εις τας όχθας του ’ρνου και τους παραδίδατε την Ελλάδα;»... Αλλά δεν ηθελήσαμεν. Μαζί με τα θραύσματα των ιταλικών τορπιλλών εκρύψαμεν εις την τσέπη μας και την Φλωρεντίαν και, όταν κάποιοι αδιάκριτοι μας την εθύμιζαν, απηντώμεν: «Διεφώνησαν. Τους εγέλασαν οι Ιταλοί». Διατί;
    Διότι έτσι ηθέλαμεν να πιστεύωμεν. Διότι μας συνέφερεν έτσι. Έπειτα, καθώς επροχωρούμεν ημείς εις την Αλβανίαν, επροχώρουν και αι σχέσεις της Γερμανίας και της Ελλάδος. Ο Αγκυλωτός Σταυρός εκυμάτιζε εις το Μέγαρον της Γερμανικής πρεσβείας σας την πρώτην του Έτους, κατήρχετο μεσίστιος όταν απέθνησκεν ο αείμνηστος Μεταξάς, ο πρέσβυς σας ήρχετο να συγχαρή τον νέον Πρωθυπουργόν, αι μεταξύ Υμών και ημών εμπορικαί συναλλαγαίείχον επαναρχίσει και διεμαρτυρήθητε κάποτε εντόνως διότι μία εφημερίς της Αμερικής έγραψεν ότι γερμανικά τανκς παρουσιάσθησαν εις την Αλβανίαν. Όλα αυτά λοιπόν καλά. Ημείς εις την Αλβανίαν, Σεις θεαταί και οι ’γγλοι σύμμαχοί μας με τα αεροπλάνα των, με τον στόλον των... - ΜΟΝΟΝ. Γνωρίζετε πόσον προσεπαθήσαμεν να είναι το «ΜΟΝΟΝ» τούτο πραγματικόν;... Αρκεί να αναφερθή ότι, όταν εν Αγγλικόν αεροπλάνον έπεσεν εις την Θεσσαλονίκην, παρεκαλέσαμεν τους ’γγλους να μη το σηκώσουν αυτοί. Δια να μη παρουσιασθούν εκεί έστω και δέκα ’γγλοι στρατιώται. Διά να μη παρεξηγηθώμεν, διά να μη δώσωμεν αφορμήν. Γελάτε;... Έχετε δίκαιον.
    Αλλά κατά το διάστημα τούτο, ενώ εδώ είχομεν όπως έχομεν σχέσεις, ενώ εκ της στάσεως της Γερμανίας δημιουργηθείσα κάποια γαλήνη έμενεν αδιατάρακτος, Σεις ηρχίσατε να συγκεντρώνετε στρατεύματα εις την Ρουμανίαν. Τα πρώτα ήσαν προς εκπαίδευσιν των Ρουμάνων. Τα δεύτερα προς προστασία των πετρελαίων. Τα τρίτα διά να κρατήουν τα σύνορα. Τα τέταρτα... - αλλά τα τέταρτα πλέον ήσαν τριακόσιαι χιλιάδες. Τότε ο υπογεγραμμένος μετέβη δημοσιογραφών εις την Βουλγαρίαν, επέρασε τον δρόμον τον οποίον τώρα περνούν οι στρατοί σας και επανελθών είπεν εις τον μακαρίτην Πρωθυπουργόν:
    -Ο μέχρι Σόφιας δρόμος έχει τώρα, προσφάτως, διαπλατυνθή. Αι ξύλιναι γέφυραι έχουν τώρα, προσφάτως, υποστηριχθή με πασσάλους. Τα υπολείμματα της ξυλείας ευρίσκονται ακόμη εκεί. Είναι προφανές ότι οι Βούλγαροι έχουν ετοιμάσει τώρα, όπως όπως, τον δρόμον διά να περάση στρατός...
    Και μετά τούτο;... Μετά τούτο τι έπρεπε να κάμη η Ελλάς; Να ζητήση βοήθειαν; Να μη ζητήση; Να πιστεύση; Να μη πιστεύση; Να βλέπη τους Γερμανούς εις τα σύνορα τα βουλγαρικά, να τους μετρά περνώντας τον Δούναβιν, να τους παρακολουθή εισερχομένους εις την Σόφιαν, να τους βλέπη συμμαχούντας με τους Βουλγάρους, ν' ακούη τους Βουλγάρους ομιλούντας περί των εθνικών των διεκδικήσεων και να στέκη αμέριμνος εν τη πεποιθήσει ότι οι Γερμανοί ευρίσκονται εις την Κούλαν διά να προφυλάξουν τα πετρέλαια τα ρουμανικά;... Αλλ' έστω, ας τ' αφήσωμεν όλα αυτά, τα γενόμενα, τας δηλώσεις, την ιστορίαν και ας έλθωμεν εις τα πράγματα. Φαίνεται - λέγουν του κόσμου τα ραδιόφωνα - ότι οι Γερμανοί θέλουν να εισβάλουν εις την Ελλάδα. Σας ερωτώμεν: ΔΙΑΤΙ; Αν η κατά της Ελλάδος επιχείρησις ως συμφέρουσα εις τον ’ξονα ήτο απ' αρχής αναγκαία, τότς δεν θα παρουσιάζετο προ τεσσάρων μηνών μόνον ο κ. Γράτσι εις τας τρεις το πρωΐ. Θα παρουσιάζετο η Ιταλία και η Γερμανία μαζί, άλλως, με άλλο τελεσίγραφον, άλλου περιεχομένου, άλλης προθεσμίας, άλλης μορφής. Δεν υπήρξε, λοιπόν, απ' αρχής η κατά της Ελλάδος επιχείρησις εις τον ’ξονα αναγκαία. Είναι λοιπόν τώρα;... Αλλά διατί;... Μήπως διά να μη δημιουργηθή μέτωπον κατά της Γερμανίας εις τα Βαλκάνια; Αλλ' αυτά είναι μυθιστορήματα. Ούτε η μαχόμενη Ελλάς, ούτ η Αγγλία - το λέγει σαφώς το επίσημον ανακοινωθέν της προχθεσινής 6ης Μαρτίου, αλλά το λέγει ακόμη σαφέστερον ακόμη η λογική - ούτε η Σερβία, ούτε η Τουρκία, έχουν λόγον να προκαλέσουν την εξάπλωσιν του πολέμου. Αυτός που είναι και όπου είναι, τους φθάνει. Αλλά τότε;... Μη διά να σωθούν εις την Αλβανίαν οι Ιταλοί;... Αλλά περί ποίου είδους σωτηρία θα πρόκειται; Οι Ιταλοί δεν θα είναι ηττημένοι οριστικώς, τελεσιδίκως, παγκοσμίως και αιωνίως μόλις και εις μόνον Γερμανός στρατιώτης πατήση εις την Ελλάδα; Δεν θα φωνάζη όλος ο κόσμος ότι σαράντα πέντε εκατομμύρια αυτοί, αφού επετέθησαν εναντίον ημών που είμεθα μόλις οκτώ εζήτησαν τώρα την βοήθειαν άλλων ογδοήκοντα πέντε εκατομμυρίων διά να σωθούν;... Και εις το τέλος, αν θέλουν να σωθούν διατί να έλθουν άλλοι κατά τρόπον απολύτως εξευτελιστικόν δι' αυτούς να τους σώσουν, αφού τους σώζομεν ευχαρίστως ημείς χωρίς εξευτελισμούς; Ας φύγουν μόνοι από την Αλβανίαν οι Ιταλοί. Ας ειπούν παντού ότι μας ενίκησαν, ότι εκουράσθησαν να μας κυνηγούν, ότι εχόρτασαν από δόξαν και ας φύγουν. Ημείς τους βοηθούμεν. Αλλά θα μα ερωτήσετε ίσως, Εξοχώτατε: «Καλά όλα αυτά. Και οι ’γγλοι;...» Αλλά τους ’γγλους, Εξοχώτατε, δεν τους εφέραμεν ημείς, τους έφεραν εις την Ελλάδα οι Ιταλοί. Τώρα λοιπόν εις αυτούς τους οποίους έφεραν οι Ιταλοί, να τους ειπούμεν να φύγουν;... Και, έστω, νατους ειπούμεν να φύγουν. Αλλά εις ποιους; Εις τους ζωντανούς. Πώς όμως να διώξωμεν τους νεκρούς, αυτούς που έπεσαν εις τα βουνά μας, αυτούς που προσεγειώθησαν εις την Αττικήν πληγωμένοι και αφήκαν εδώ την τελευταίαν πνοήν, αυτούς οι οποίοι, ενώ εκαίετο η πατρίς των ήλθαν εδώ και ηγωνίσθησαν εδώ, και έπεσαν εδώ και ευρήκαν εδώ ένα τάφον;... Ακούτε, Εξοχώτατε, υπάρχουν ατομίαι αι οποίαι εις την Ελλάδα δεν γίνονται. Και αυτά είναι καθαραί ατιμίαι. Ούτε τους νεκρούς, ούτε τους ζωντανούς ημπορούμεν να διώξωμεν. Δεν θα διώξωμεν κανένα, και θα σταθώμεν μαζί των, εδώ, μέχρις ότου κάποια λάμψη ακτίς ηλίου, και περάση η καταιγίς.
    Και Σεις; Σεις, - λέγουν πάντοτε - θα επιχειρήσετε να εισβάλετε εις την Ελλάδα. Και ημείς, Λαός αφελής ακόμη, δεν το πιστεύομεν. Δεν πιστεύομεν ότι στρατός με ιστορίαν καιμμε παράδοσιν - αυτό και οι εχθροί του δεν το αρνούνται - θα θελήση να κηλιδωθή διά μιάς πράξεως παναθλίας. Δεν πιστέυομεν ότι ένα Κράτος πανοπλον, ογδοήκοντα πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων, μαχόμενον διά να δημιουργήσει εις τον Κόσμον «νέαν τάξιν πραγμάτων», - τάξιν φανταζόμεθα αρετής - θα ζητήση να πλευροκοπήση ένα Έθνος μικρόν που αγωνίζεται υπέρ της ελευθερίας του, μαχόμενον προς μίαν Αυτοκρατορίαν σαράντα πέντε εκατομμυρίων.
    Διότι τι θα κάμη ο Στρατός αυτός, Εξοχώτατε, αν αντί πεζικού, πυροβολικού και μεραρχιών στείλη η Ελλάς φύλακας εις τα σύνορά της είκοσι χιλιάδας τραυματιών, χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, με τα αίματα και τους επιδέσμους διά να τον υποδεχθούν;... Αυτούς τους στρατιώτας φύλακας θα υπάρξη Στρατός διά να τους κτυπήση;
    Αλλ' όχι, δεν πρόκειται να γίνη αυτό. Ο ολίος ή πολύς Στρατός τν Ελλήνων που είναι ελεύθερος, όπως εστάθη εις την Ήπειρον, θα σταθή, αν κληθή, εις την Θράκην. Και τι να κάμη; Θα πολεμήση. Και εκεί. Και θα αγωνισθή. Και εκεί. Και θα αποθάνη. Και εκεί. Και θ' αναμείνη την εκ Βερολίνου επιστροφήν του δρομέως, ο οποίος ήλθε προ πέντε ετών και έλαβε από την Ολυμπίαν το φως, δια να μεταβάλη εις δαυλόν την λαμπάδα και φέρη την πυρκαϊάν εις τον μικρόν, την έκτασιν, αλλά μέγιστον αυτόν τόπον ο οποίος, αφού έμαθε τον κόσμον όλον να ζη, πρέπει τώρα να τον μάθη και ν' αποθνήσκη.


    Μετ' εξόχου τιμής
    Γ. Α. Βλάχος

    __________________________________

    Αυτό το μνημείο ελληνικής δημοσιογραφίας, έπρεπε να διδάσκεται υποχρεωτικώς όχι μόνο στις σχολές δημοσιογραφίας, αλλά και στα σχολεία. Ο μακαρίτης πατέρας μου είχε φυλάξει το ίδιο το φύλλο της "Καθημερινής" 8/3/1941!!

    ΥΓ: Εγώ την πήρα απ' εδώ. Την διάβαζα στα παιδιά μου όταν ήταν μικρά, αλλά η φωνή μου ράγιζε στο τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος29/10/07, 7:01 μ.μ.

    ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΙΣ

    μια που ειμαι συγκινημενος απο τις προτασεις του αλλοδαπου ΤΣΥΡΙΖΑ για καταργηση παρελασεων, στρατευσεως, στρατου, συνορων και σημαιων, δραττομαι και εγω την ευκαιρια να ζητησω καταργηση της εμφυλιοπολεμικης γιορτης μισους του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και αντ'αυτου να προβαλλουμε την δημοκρατικοτητα μας με αλλους εναλλακτικους τροπους (πχ ποιητικες βραδυες, συμποσια αναλυσεων δημοκρατικης συμπεριφορας κλπ) και να σταματησουμε αυτες τις γιορτες μισους που αλλωστε δεν προσεφεραν τιποτα παραπανω τοσα χρονια (δεν χρειαζεται κανεις πανηγυρια πολυτεχνειου για να ειναι δημοκρατης) αλλωστε και οταν συνεβησαν (17-11-1973)αυτα οχι μονο δημοκρατια δεν εφεραν αλλα αντιθετως εφεραν μια εβδομαδα μετα χειροτερη δικτατορια (25-11-1973) αυτη του ΙΩΑΝΝΙΔΗ που οδηγησε μετα απο 9 μηνες στην προδοσια της Κυπρου μας... προς τι λοιπον η φανφαρα αυτη που κατηντησε θλιβερη κομματικη συναξη εξαλλων ακροαριστερων ?

    Αλλωστε θα αποφευχθουν και τοσες καταστροφες περιουσιων απο τα κουκουλοφορα τσογλανια της ακροαριστερας καθως και οι διαφοροι βανδαλισμοι / καταστροφες απο τα ανθρωποειδη αυτα και της ιδιας της περιουσιας του πολυτεχνειου .

    Εμπρος λοιπον ΤΣΥΡΙΖΑ εδω και τωρα δωσε το προοδευτικο συνθημα καταργησεως της τελευταιας εμφυλιοπολεμικης γιορτης του μισους, το πεδιο ολο ανοικτο και δικο σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ανώνυμο

    Βρίσκω σωστή την πρότασή σου, την οποία πολλοί ασπάζονται και ανάλογες προτάσεις έχουν ήδη γίνει (μέσω τύπου κυρίως). Ούτως ει άλλως, η «εορτή» του Πολυτεχνείου έχει χάσει εντελώς το νόημά της και γίνεται αφορμή για εξόρμηση διαφόρων αντικοινωνικών στοιχείων με μοναδικό σκοπό την λεηλασία καταστημάτων και την φθορά ξένης περιουσίας. Οι ζημιές που έχουν γίνει είναι ήδη ανυπολόγιστες. Το κάψιμο της Σχολής Καλών Τεχνών δεν μπορεί να κοστολογηθεί, διότι καταστράφηκαν πίνακες μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων, των οποίων η αξία δεν προσμετράται χρηματικά. Και ναι, είναι και αυτή εορτή μίσους. Εδώ κατάργησαν τον Γράμο και το Βίτσι, δεν βλέπω τον λόγο να γίνεται αυτή η «εορτή», την οποία ευθύς εξ αρχής είχε καπελώσει το ΚΚΕ, λες και δεν ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο φοιτητές με που δεν έχουν καμμία σχέση με την Αριστερά. Την «εορτή», τέλος, καπηλεύτηκαν για να γίνουν ορισμένοι και βουλευτές ακόμη. Έλεος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/11/07, 8:45 π.μ.

    Δεν λέμε όλοι να καταργηθούν οι εθνικές εορτές. Για την ακρίβεια δεν ξέρω ποιος λέει κάτι τέτοιο. Για την περέλαση φωνάζουμε, που είναι φασιστικό κατάλοιπο, στοιχείο στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας και ειδικότερα της νεολαίας. Η παρέλαση των νέων, απομίμηση των στρατιωτικών παρελάσεων, χρησιμοποιήθηκε από τα φασιστικά καθεστώτα που οργάνωναν τη νεολαία σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, για να τους σφυρηλατήσουν το πολεμικό φρόνημα και ως μέσο ρατσιστικής επίδειξης ανώτερου DNA (λεβεντιά, ομορφίά, σωματική ρώμη και άλλα τέτοια νόστιμα). Γι' αυτό πολλοι αρνούμαστε τις σχολικές παρελάσεις, επειδή τις θεωρούμε φορείς ρατσιστικών και πολεμοχαρών μηνυμάτων παραστρατιωτικού τύπου. Είναι αηδιαστικό να παίρνουν οι πολεμοκάπηλοι την αγάπη για την πατρίδα εργολαβία! Όσο για τη γιορτή του Πολυτεχνείου, αφορμή ζητάτε να την καταργήσετε, δήθεν επειδή κάποιοι ακροαριστεροί (;) κάνουν τραμπουκισμούς. Εγώ λέω να καταργήσουμε και την ελεύθερη κυκλοφορία των γυναικών στους δρόμους, επειδή κάποιοι τις βιάζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ὁ Χρηστὸς καὶ ἡ Παναγία!Ἡ λεβεντιὰ ἡ ὀμορφιά καὶ ἡ σωματική ρώμη ἀποτελοὺν ρατσιστικὴ ἐπίδειξη ἀνώτερου DNA.Τὸ ἀκούσαμε κι αὐτὸ καὶ νὰ δοῦμε ἄλλο θα ἀκούσουμε.Προφανῶς ὁ φίλος που τὸ ἔγραψε δὲν τὸ πιστεὐει μωρὲ ὁ δύσμοιρος..Πιστεύω ὅτι ἀπλῶς εἶναι κάποιο φερέφωνο..δὲν ὑπάρχουν σοβαρὰ ἄτομα που νὰ ξέρουν τὶ λένε ὅταν τὰ λένε αὐτὰ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4/11/07, 9:42 μ.μ.

    Ὁ Χριστὸς,φυσικὰ,κι ὄχι ὁ χρηστὸς.Τὸ λάθος εἶναι ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὁποῖα μας βγάζουν τὰ μάτια καμιὰ φορὰ ἀλλὰ λόγω τῆς ταχύτητας...γίνονται.Ὁ Χριστὸς ἐκ τοῦ χρίζω-ἀνακηρύσσω κι ὄχι ἐκ τοῦ χρήζω-χρησιμοποιῶ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ ανώνυμο 8:45 πμ, Νοέμβριος 04, 2007

    "Για την περέλαση φωνάζουμε, που είναι φασιστικό κατάλοιπο, στοιχείο στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας και ειδικότερα της νεολαίας."

    O βλαξ είναι όντως ακτύπητος! Καλά, δεν διάβασες τίποτε εδώ μέσα, παραπομπές στο greekalert κ.λπ., τα οποία καταρρίπτουν τον αριστερίστικο μύθο περί δήθεν φασιστικών καταλοίπων; Συνεχίζεις να πιπιλάς την ίδια καραμέλα, όπως το μωρό το δάκτυλό του; Θα μου πεις από έναν "προοδευτικό" (sic!) όλα να τα περιμένεις!! Περαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. RESOLUTION – APPEAL

    We the undersigned residents of the region of Greek Macedonia,
    have noted that the Former Yugoslav Republic of Macedonia
    is systematically violating the letter and the spirit of the Interim Accord of 1995, the European acquis communautaire, relevant international agreements such as UN Security Council Resolutions 817/1993 and 845/1993, as well as resolutions of the European Union in Brussels (16.12.1991), Guimaraes (3.5.1992), Lisbon (27.6.1992) and Edinburgh (12.12.1992), and, more recently (2005), the European Council’s call far a ‘speedy solution’ of the name issue;
    is promoting irredentist propaganda at the expense of Greek Macedonia and disseminates hostile feelings to its youth through textbooks at all levels of its educational system;
    is monopolizing for expansionist purposes, the name ‘Macedonia’, although only a fraction of the Macedonian territory falls under its jurisdiction;
    is appropriating Greek history and cultural heritage;
    is turning Greece’s own generosity against her, employing the incalculable financial support which Greece has supplied in so many ways.
    is deliberately provoking the Greek people, by offending official statements and acts and, despite its international legal commitments, refuses even to discuss a name acceptable to both parties and to the international community.
    We, the 2.5 million Greek Makedones of Greek Macedonia, demand that our government exercise its right to prevent the accession of FYROM to the European Union and NATO, until such time as FYROM consents to a mutually acceptable name.
    We also demand of our government to allow the Greek people to express their view on the final decision through a national referendum.
    Greece and her people and especially we, the Makedones of Greek Macedonia, strongly object to the usurpation of our cultural heritage, the violation of our human right to retain our own identity and our dignity.
    Therefore, we ask the international community to show its solidarity with the Greeks of Macedonia, who are European citizens. This solidarity, which is based on international and Community law, is also an obligation under articles 58 of the Constitutional Treaty of Europe, currently awaiting ratification. One of the criteria for accession of a country to the EU is respect for the values enshrined in articles 1 and 2. Specifically, article 2 requires (and this requirement is reiterated in article 61) respect for and protection of the dignity of other members. The values which fellow members are required to respect, include the names of states, their principles, symbols, history, traditions and so on.
    We bring to your attention other instances in which attempts have been made to make improper use of a country's name, and where a change in name has been required; for example - the cases of Austria, Ireland, the United Kingdom, the ex-Yugoslavia/Serbia, the Czech Republic, Belarus, etc.
    We appeal to the international organizations and the governments of countries which may have recognized EYROM under its so-called "constitutional name", and to all interested parties, emphasizing that:
    - The name in itself would not represent the essence of the problem if it was not being used as a vehicle for irredentist claims against Greece, as has already been apparent in the actions of our neighbour to date in invoking a ‘Macedonian’ minority in Greek Macedonia.
    - The problem of the deliberate distortion of history, with which we are all familiar, is a provocation to the Greek people, leading to destabilization across the broader region of Southeastern Europe.
    We ask you most earnestly to avert the destabilization of the Balkan countries.
    Greece assists and protects the multi-ethnic population of our neighbour FYROM, where Greek businesses are in the vanguard of foreign investors. Greece has more at stake than any other country in the stability of the region.
    You can be confident that your support for the Greeks of Macedonia is at the same time an indication of solidarity with the Former Yugoslav Republic of Macedonia, and, of course, with our shared European ideals.
    On the basis of the fundamental principles enshrined in UN and EU documents, we request your support for a solution which will not lead to the appropriation of Greek identity and will not entail possible territorial claims.

    Society for Macedonian Studies

    ---Καλο θα ηταν βεβαια να δημοσιευόταν κανονικά το κείμενο, το οποίο υπάρχει και στα ελληνικά, κι όχι σαν σχόλιο--- Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε Homo Cretensis, συγγνώμη ποὺ ἀμέλησα νὰ ἀπαντήσω. Ἡ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ τοῦ Γ.Α.Β. εἶναι μνημεῖο τῆς Ἑλληνικῆς δημοσιογραφίας καὶ τοῦ πνεύματος τοῦ '40! Ἀσφαλῶς θὰ τὴν περιλάβω καὶ στὴν ἐπόμενη ἀνανέωσι τῶν ἱστοσελίδων μου. Εὐχαριστῶ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

[comments moderated] Θὰ διαβάσω καὶ θὰ δημοσιεύσω τὸ σχόλιό σας τὸ συντομότερο δυνατόν. Σχόλια ἀγενῆ, ἄσχετα μὲ τὸ θέμα ἢ ἀνόητα, διαγράφονται.