Διαβάζω τὸ δίφυλλο τῆς «Καθημερινῆς» τῆς 29ης Ὀκτωβρίου 1940 (ἐμπεριέχεται ἀνατυπωμένο στὸ σημερινὸ φύλλο (24-10-2010) τῆς ἐφημερίδος). Μιὰ περίεργη αἴσθησις μὲ ἀνατριχιάζει· δὲν ξέρω γιατί. Καὶ ἔξαφνα τὸ συνειδητοποιῶ μὲ τρόμο: Δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ μιὰ ἄλλη ἐφημερίδα ποὺ περιέργως ἔχει τὸν ἴδιο τίτλο μὲ τὴν σημερινή· πρόκειται γιὰ μιὰ ἄλλη χώρα, ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ μιλοῦν μιὰ ἄλλη γλῶσσα.
«Ἡ Καθημερινή», 29-10-1940(Βλέπε στὸ ἀφιέρωμα «Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ (1940-44)»: Φωτογραφίες καὶ εἰκόνες ἀπὸ τὸ ΟΧΙ· Τὸ ΟΧΙ μὲ τὴν πένα τοῦ Γεωργίου Ἀ. Βλάχου.)
70 μόλις χρόνια· οἱ πατεράδες καὶ οἱ παπποῦδες μας ἔχουν ζωντανὲς μνῆμες. Καὶ ὅμως. Αὐτὴ ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ βρίσκεται σὲ ἕνα ἄλλο, παράλληλο σύμπαν· σὲ ἕνα σύμπαν τοῦ ὀνειρόκοσμου. Τὰ κείμενα, οἱ φωτογραφίες, ἡ γῆ καὶ τὰ κειμήλια, ἁπτά, ὑλικά· τὰ ὀνόματα, ἀκόμη κι οἱ ἄνθρωποι, πολλοὶ ἀκόμη, ζωντανοί. Δικά μας, δίπλα μας, οἰκεῖα· καὶ ξένα μαζί· ἀπὸ ἀλλοῦ. Ἀπὸ ἕναν κόσμο ποὺ κάποτε ἦταν ὁ δικός μας. Καὶ ξάφνου ἀπομακρύνεται, μὲς στὴν ἀχλὺ ποὺ πυκνώνει τοῦ μύθου, κι οἱ πύλες τοῦ παράλληλου αὐτοῦ σύμπαντος τῆς ὀνειροχώρας κλείνουν. Τὸ ΟΧΙ χάνεται, μέσα στοὺς θρύλους τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, τοῦ Εἰκοσιένα, καὶ τὴν ἀπόμακρη, ἀρχαία ἠχὼ ἀπὸ τοὺς παφλασμοὺς τῶν κουπιῶν στὰ κύματα τῆς Σαλαμῖνος καὶ τὴν κλαγγὴ τῶν ἀσπίδων καὶ τῶν δοράτων στὸν Μαραθῶνα...
«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουσιν ἀπὸ τῆς 05:30 ὥρας τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς Μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ Πατρίου ἐδάφους.»
Ἀνατριχιάζω. Ὁ ἑλληνισμὸς ὅλος ἐγείρεται. Οἱ ψυχὲς φλέγονται.
Καὶ ἔξαφνα, μιὰ ἐνοχλητική, χυδαία φωνὴ μὲ ἐπαναφέρει στὸ βάρβαρο ἐδῶ: «Μαζὶ τὰ φάγαμε.»
Πόσο θὰ ἤθελα μιὰ μέρα νὰ ξυπνήσω σ᾿ ἐκεῖνο τὸ πρωϊνό!
«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουσιν ἀπὸ τῆς 05:30 ὥρας τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς Μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ Πατρίου ἐδάφους.»
Ἀνατριχιάζω. Ὁ ἑλληνισμὸς ὅλος ἐγείρεται. Οἱ ψυχὲς φλέγονται.
Καὶ ἔξαφνα, μιὰ ἐνοχλητική, χυδαία φωνὴ μὲ ἐπαναφέρει στὸ βάρβαρο ἐδῶ: «Μαζὶ τὰ φάγαμε.»
Πόσο θὰ ἤθελα μιὰ μέρα νὰ ξυπνήσω σ᾿ ἐκεῖνο τὸ πρωϊνό!
«Τὰ φάγαμε ὅλοι μαζί.» Ἡ ὁμολογία τῆς παρακμῆς, ἀπὸ τὸν Θεόδωρο Πάγκαλο, στὸ κοινοβούλιο, 21-9-2010. (βίντεο· βλ. καὶ Χρῆστος Γιανναρᾶς, «"Τα φάγαμε όλοι μαζί"», «Ἡ Καθημερινή», 17-10-2010: «Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η "ερμηνεία" του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: "Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια"! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.»)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω φιλτατοι εχω καβαλησει τα πενηντα…..Πλεον σε καμια περιπτωση δεν θα με καλεσουν να παρω οπλο να κανω το καθηκον μου…Στα μετοπισθεν ισως…Δεν ειμαι ηρωας ,ουτε φιλοπολεμος..δεν ανεχομαι ομως να με προσβαλλουν και να με λοιδωρουν με τον τροπο τους οι οποιοδηποτε “ξενοι”.Σε ολη τη ζωη μου μεχρι τωρα εγω και πιστευω παρα πολλοι απ τη γενια μου περιμεναμε μια ευκαιρια να δειξουμε στα παιδια μας οτι τιποτα δεν χαθηκε ,οτι ειμαστε οπως ολοι οι προγονοι μας απο παντοτε ετοιμοι να “πεσουμε” στο πεδιο της τιμης…Δυστυχως η γενια μου φορτωθηκε χωρις να το θελει την προδοσια και κατοχη/απωλεια της μισης Κυπρου..Υπηρετησα το 77 εως το 80 και ολοι μας τοτε θελαμε να αποδειξουμε οτι ειμαστε αξιοι να φερουμε το ονομα ΕΛΛΗΝΑΣ….Τα επομενα χρονια πηραμε καποιες δοσεις περηφανιας απ τον Ανδρεα…και μονο αυτο μας εφτανε να ειμαστε περηφανοι…..Αλλα ηρθαν αυτοι οι ρεζιλιδες με τα “πανια που παιρνει ο αερας” ενω λιγο πριν ή μετα η Τσιλλερ εχει επιβραβευσει το δολοφονο του Σολομου Σολομω.Πλεον αυτοι ειναι οι εχθροι ολονων μας ακομη και των παιδιων και των εγγονιων μας…Ο εχθρος πλεον ειναι εντος των τοιχων.Φοραει πολλες προβιες κι αλλαζει χρωματα συνεχεια….Ο πολεμος δυστυχως δεν τελειωσε ποτε συνεχιζεται σε πολλα μετωπα..Καποιες μαχες χαθηκαν ηδη καποιες κερδηθηκαν,ο πολεμος μαινεται καθημερινα σε πολλα μικρα μετωπα που αντιμετωπιζουν οι πολιτες μας μονοι τους αλλα ξερουν οτι ειναι κι αλλοι μαζι τους και οταν χρειαστει θα γινουμε μια γροθια…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειαζεται να “ορισθει” καμμια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για κανενα,ειμαστε ΛΕΥΤΕΡΟΙ κι αυτο φοβουνται πιο πολυ απ ολα!!!!