«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική· τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»)

Σελίδες Πατριδογνωσίας - Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀντίβαρο - Πολυτονικό

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Ὁ κῆπος τῶν ἡρώων

   Ξεχασμένοι στὸν κῆπο τους. Χρόνια τώρα πολλά. Μαρμαρωμένοι. Κοιμοῦνται...
   Κι ὅμως. Σὰν ν᾿ ἀφουγκράζονται. Σὰν νὰ βλέπουν. Καὶ ν᾿ ἀνταριάζῃ ἡ ψυχὴ τους. (Πῶς; Δὲν τοὺς ἀκοῦτε; Βάλτε γιὰ λίγο τὸ χέρι στὴν καρδιά σας, καὶ νιῶστε.)
   Οἱ μουστάκες κι οἱ γενιάδες μοῦ φαίνεται ἀναδεύονται θυμωμένα. Τὰ φέσια σὰν νὰ παίρνουν καὶ πάλι φωτιά. Τὸ βλέμμα συνοφρυωμένο, ἄγριο, βλοσυρό. Μᾶς κοιτάζουν. Φουρτούνα μυρίζει.
   Ὅπου νά ᾿ναι ξυπνοῦν.
   Καὶ τότε...

Νότης Μπότσαρης (1756-1841)
Δημήτριος Ὑψηλάντης (1793-1832)
Κίτσος Τζαβέλας (1801-1855)
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1765-1848)
Κωνσταντῖνος Κανάρης (1790-1877)
Δόμνα Βισβίζη (1783-1850)
Μάρκος Μπότσαρης (1790-1823)
Γεώργιος Καραϊσκάκης (1780-1827)
Ἀνδρέας Μιαούλης (1769-1835)
Νικηταρᾶς (1781-1849)
Ἐμμανουὴλ Παπᾶς (1773-1821)
Νικόλαος Κριεζώτης (1785-1853)
Πεδίον τοῦ Ἄρεως - Ὁ κῆπος τῶν ἡρώων
Πεδίον τοῦ Ἄρεως - Ὁ κῆπος τῶν ἡρώων
Δημητράκης Πλαπούτας (1786-1864)
Δημήτριος Παπανικολῆς (1790-1855)
Μαντώ Μαυρογένους (1796-1840)
Ἀθανάσιος Διάκος (1786-1821)
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843)
Ὀδυσσεὺς Ἀνδροῦτσος (1790-1825)
Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός (1771-1826)
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1771-1825)
Γρηγόριος Δικαῖος - Παπαφλέσσας (1788-1825)

Σημείωσις: Ὅλες οἱ φωτογραφίες ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸν γράφοντα στὶς 26-11-2011.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ποῦ πηγαίνουν οἱ κάμπιες ὅταν κατεβαίνουν ἀπὸ τὸ πεῦκο;

   Ὁ Πυθέας ἀναζητοῦσε τὴν ἄγνωστη Θούλη, ὁ Κολόμβος τὶς Δυτικὲς Ἰνδίες καὶ ὁ συνταγματάρχης Φῶσσετ τὶς μυθικὲς χρυσὲς πολιτεῖες στῆν ζούγκλα τοῦ Μάτο Γκρόσο· ὁ Μαγγελάνος ξεκινοῦσε γιὰ τὸν γύρο τοῦ κόσμου καὶ ὁ Ἄρμστρονγκ γιὰ τὴν χλωμὴ Σελήνη. Δέος ἔνιωσα ὡστόσο κοιτάζοντας ἕνα πρωινὸ τὶς μικρὲς κάμπιες ποὺ περνοῦσαν τὸν δρόμο.

Τὸ ταξίδι τῆς κάμπιας
(Χαλάνδρι, Ἀθῆναι, 19-3-2012)

   Ποῦ πηγαίνουν οἱ κάμπιες ὅταν κατεβαίνουν ἀπὸ τὸ πεῦκο;

   Ἀπὸ τὴν ζεστή, σκιερὴ ἀγκαλιὰ τοῦ μητρικοῦ πεύκου, στὸ τραχύ, ἡλιοκαμμένο ἔδαφος. Κάθετα στὸν ἀφιλόξενο δρόμο. Σὲ μιὰ σειρά, ἡ μιὰ πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἀργά-ἀργά, ἴσα ποὺ πιάνει τὸ μάτι. Πορεία, μακρύτερη κι ἀπὸ μαραθώνιο. Προορισμός, πιὸ ἄγνωστος κι ἀπὸ τὴν Ἀτλαντίδα. Ἕνα ἀπελπισμένο ταξίδι πρὸς τὸν θάνατο. (Πόσο δύσκολο εἶναι τὸ ἐγχείρημα... Χώρια ποὺ φοβοῦμαι ὅτι ἄμα σκοτωθῇ ἡ ὁδηγός, ὅλη ἡ ὁμὰς εἶναι καταδικασμένη.) Γιατί; Χωρὶς λόγο. Χωρὶς σκοπό. Χωρὶς ἐλπίδα. Μόνον ἐπειδὴ κάτι βαθύτερο, ἕνα κάλεσμα ἀπὸ ἀλλοῦ, ἡ μακρινή, ὀνειρικὴ εἰκόνα μιᾶς πεταλούδας ποὺ τρελοπαίζει τὰ πολύχρωμα φτερά της στὸν ἥλιο, μιὰ στιγμὴ ἀθανασίας, ἀνεπίγνωστα μᾶς ἔλκει στὴν σωτηρία καὶ στὸν χαμό μας.


Τὸ ταξίδι τῆς κάμπιας
(Χαλάνδρι, Ἀθῆναι, 19-3-2012)

Πληροφορίες:
- Συνταγματάρχης Percy Fawcett (Focus)
- Ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν πάτησε ἱεραπόστολος (V for VALIS)
- Ἕνα τραῖνο ἀπὸ κάμπιες (Misha)
- S.O.S. γιὰ τὰ πεῦκα στοῦ Φιλοπάππου (Λόφοι Φιλοπάππου)
- Κάμπια τοῦ πεύκου (Βιοκῆπος)
- Thaumetopoea pityocampa (gewponoi.com)