«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική· τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»)

Σελίδες Πατριδογνωσίας - Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀντίβαρο - Πολυτονικό

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007

Στις επάλξεις και ο Χρήστος Γιανναράς: Στις 16 Σεπτεμβρίου, για τα παιδιά μας, ΟΧΙ στους αναίσχυντους αρνησιπάτριδες!

Όταν ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο οποίος είναι γνωστό (στους εγγράμματους Έλληνες φυσικά, όχι στους αποβλακωμένους «προοδευτικούς») πόσο αυστηρός κατήγορος είναι του «δυτικού τύπου εθνικισμού», της καπηλείας της πατρίδος και της εκκλησίας από οποιονδήποτε, αλλά και συγκεκριμένων προσώπων και πολιτικών φορέων που θεωρείται -κακώς κατ' εμέ, και συνήθως μάλιστα συκοφαντικώς- ότι ευθύνονται για τα παραπάνω, ζητεί όχι λευκό όπως είχε ζητήσει παλαιότερα (6-1-2007), αλλά θετική ψήφο σε όποιο κόμμα αντετάχθη σαφώς στην πλεκτάνη Ανάν και στον αφελληνισμό των παιδιών μας, χωρίς να απορρίπτει (αλλά ουσιαστικά προτείνοντας) αυτούς που στο παρελθόν απέρριπτε ρητώς και κατηγορηματικώς, και μάλιστα αμφισβητώντας τώρα ευθέως τον συκοφαντικό χαρακτηρισμό του «ασόβαρου, φτηνοφιλόδοξου, παλαιοημερολογίτικου», θεωρώ ότι δεν θα μπορούσε να γίνει σαφέστερος.

Στις 16 Σεπτεμβρίου, για τα παιδιά μας. ΟΧΙ στους γενίτσαρους.


«[...] Έρχεται (φαίνεται ότι εγγίζει) η ώρα να κριθεί στις κάλπες η δική μας, των πολιτών η αξιοπρέπεια. Οχι να τιμωρήσουμε τον εμπαιγμό, μόνο να αμυνθούμε, να προστατέψουμε τις ελευθερίες μας, την ποιότητα της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας. Η απόπειρα με το διαβόητο βιβλίο της Ιστορίας να παρακαμφθεί και απαξιωθεί το Σύνταγμα, να προκληθεί και χλευαστεί η λαϊκή αίσθηση πατρίδας και η πιστότητα στην ιστορική μνήμη, συνιστά απειλή, απόπειρα ασέλγειας στην ποιότητα της ζωής μας.

Ολα τα άλλα κοινωνικά εγκλήματα των δύο μεγάλων κομμάτων μπορεί να πισωδρόμησαν τη χώρα, αλλά δεν απείλησαν την οντότητα και τη συνοχή της ελληνικής παρουσίας. Ούτε η καταλήστευση του Χρηματιστηρίου ούτε τα «δομημένα ομόλογα», η διαπλοκή, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, ούτε η προδοσία Οτσαλάν, ο εξευτελισμός στα Υμια, η άνευ όρων βουβή διεκπεραίωση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Η παροχή της ψήφου μας σε οποιοδήποτε κόμμα εκτός από τα τρία «εξουσίας» [ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ], έστω σε κόμμα ασόβαρο, φτηνοφιλόδοξο, παλαιοημερολογίτικο, δεν είναι αυτοσκοπός. Σκοπός είναι να υποχρεωθεί σε αναδιάταξη το πολιτικό σύστημα. Βέβαια, κάτι πρέπει να σημαίνει το γεγονός ότι όλα τα μικρά, εκτός πιθανοτήτων εξουσίας κόμματα, τα ασόβαρα, φτηνοφιλόδοξα, παλαιοημερολογίτικα, αντιτάχθηκαν σθεναρά τόσο στην Πλεκτάνη Ανάν όσο και στο ανόσιο βιβλίο Ιστορίας.

Πολίτες με συνείδηση κοινωνικής ευθύνης και προσωπικής αξιοπρέπειας δεν μπορεί παρά να λογαριάζουν ως κριτήριο ψήφου τη στάση κάθε κόμματος και κάθε πολιτευτή στα δύο αυτά κορυφαία στην κρισιμότητά τους θέματα.

Ναι: κριτήριο ψήφου η συμπαιγνία των τριών «κομμάτων εξουσίας» [ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ] τόσο στην προώθηση της Πλεκτάνης Ανάν όσο και στην αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο.»


Αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων

Tου Xρηστου Γιανναρα
(«Η Καθημερινή», 19 Αυγούστου 2007)

Τι θα διδαχθεί στο σχολείο ως Ιστορία δεν είναι υπόθεση μόνο της ιστορικής επιστήμης, η οποία, έτσι και αλλιώς, ούτε ενιαία είναι ούτε ιδεολογικά ουδέτερη. Το πρόβλημα του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού είναι και παιδαγωγικό και ιδεολογικό και πολιτικό. Η ιδεολογία για την ελληνική παιδεία καθορίζεται στο Σύνταγμα και αυτή την ιδεολογία αρνούνται οι συγγραφείς του πολυσυζητημένου βιβλίου (με την υπουργό Παιδείας να δηλώνει ότι συντάσσεται μαζί τους). Η ιδεολογική τους γραμμή δεν επιδέχεται «διορθώσεις» και είναι ζήτημα αξιοπρέπειας των συγγραφέων να το τονίσουν. Το βιβλίο συνιστά de facto αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο. Και σε μια δημοκρατία τέτοια αλλαγή δεν είναι υπόθεση ούτε των «ειδικών» ούτε της υπουργού Παιδείας: είναι υπόθεση όλων των πολιτών.

Θέσεις λιτές, ορθολογικές, ακαταμάχητες. Δημοσιεύτηκαν στην «Καθημερινή» στις 3.8.2007 και υπογράφονταν από τον Αθανάσιο Γκότοβο, καθηγητή Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ομως, στην Ελλάδα σήμερα το υπό εξαφάνισιν είδος είναι η αξιοπρέπεια: Αφήνοντας αναπάντητες αυτές τις αδυσώπητες θέσεις, οι μεν συντάκτες του βιβλίου συνέχισαν να ακκίζονται στη δημοσιότητα με καυχησιολογίες για το «καινοτόμο» και «εκσυγχρονιστικό» εγχείρημά τους. Η δε υπουργός Παιδείας να παζαρεύει, αν θα είναι ογδόντα μία ή πόσες οι «διορθώσεις» που θα γίνουν στο βιβλίο, και αν οι εντυπώσεις από τον ιδεολογικό βιασμό της ελληνικής κοινωνίας θα αμβλυνθούν με τη διανομή στους μαθητές συγκινησιακού μυθιστορήματος.

Πάντως ο εμπαιγμός της νοημοσύνης μας, της δημοκρατίας και του Συντάγματος μοιάζει, στο συγκεκριμένο θέμα, να έχει ολοκληρωθεί. Τώρα έρχεται (φαίνεται ότι εγγίζει) η ώρα να κριθεί στις κάλπες η δική μας, των πολιτών η αξιοπρέπεια. Οχι να τιμωρήσουμε τον εμπαιγμό, μόνο να αμυνθούμε, να προστατέψουμε τις ελευθερίες μας, την ποιότητα της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας. Η απόπειρα με το διαβόητο βιβλίο της Ιστορίας να παρακαμφθεί και απαξιωθεί το Σύνταγμα, να προκληθεί και χλευαστεί η λαϊκή αίσθηση πατρίδας και η πιστότητα στην ιστορική μνήμη, συνιστά απειλή, απόπειρα ασέλγειας στην ποιότητα της ζωής μας. «Η επιλεκτική αποσιώπηση του παρελθόντος, το σβήσιμο ονομάτων, πράξεων, θρύλων, είναι μια ξεχωριστή φρικαλέα τυραννία... Την άσκησε η σταλινική και μαοϊκή ιστοριογραφία επανανακαλύπτοντας(!) το παρελθόν» (George Steiner, Exfraterritorialif, 1968).

Η διαπλοκή και διαφθορά, η κλοπή του κοινωνικού χρήματος, η ανικανότητα, η αδράνεια, η ατολμία για εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις, η απελπιστική απουσία δημιουργικής φαντασίας, αξιοκρατίας και διάκρισης ποιοτήτων, η ραγιάδικη υποτέλεια και ανοχή παρεμβάσεων του ξένου παράγοντα, είναι δεδομένα που ο πολίτης, ο δίχως ψυχοπαθολογικές εμμονές, τα πιστοποίησε στη διαχείριση της εξουσίας και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι ψυχολογικές προσκολλήσεις συντηρούνται πια μόνο από τις φαρισαϊκές συγκρίσεις ποιος έκλεψε λιγότερο και ποιος περισσότερο, ποιος υπερείχε σε ατολμία, ανικανότητα, υποκρισία, ενδοτισμό.

Ομως, το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, τα ουσιώδη του συλλογικού μας βίου, εξακολουθούν να κρίνονται από τα ψυχολογικά συμπλέγματα μιας κρίσιμης μάζας ψηφοφόρων που φοβούνται να ενηλικιωθούν. Φοβούνται οι συμπλεγματικοί πως αν δεν ψηφίσουν το κόμμα του ψυχαναγκαστικού εθισμού τους, συνεργούν στην εκλογική επιτυχία προσωπικού τους αντιπάλου και αντίζηλου. Νομίζουν οι πολιτικά νήπιοι ότι στις εκλογές επιλέγουμε το κόμμα που εκτιμάμε και προτιμάμε. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το πολυκομματικό σύστημα έχει καταρρεύσει, τα κόμματα εξουσίας είναι «πολυσυλλεκτικά», δηλαδή απολύτως ίδια, απολύτως υποταγμένα στον ίδιο μηδενισμό αξιών και κοινωνικών στοχεύσεων. Επομένως η πολιτική δυναμική της ατομικής ψήφου δεν είναι πια επιλεκτική, μόνο υπονομευτική της αυτοδυναμίας ενός κόμματος μπορεί να είναι, ανατρεπτική της δυνατότητας να στήνεται εναλλάξ, κάθε τέσσερα ή κάθε οχτώ χρόνια, άλλο κομματικό κράτος.

Στον ρεαλισμό αυτής της πολιτικής επίγνωσης να προστεθεί, για την ακρίβεια, ότι τα δύο κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα τρία, αφού με οποιαδήποτε κυβέρνηση ο «Συνασπισμός» προσφέρει τους καριερίστες μισθοφόρους για την άσκηση της ίδιας «προοδευτικής» ιδεολογικής τυραννίας που μνημόνεψε ο Steiner. Και βαρύνονται τα κόμματα εξουσίας με μια κορυφαία το καθένα αποκάλυψη του πολιτικού μηδενισμού του: Το ένα προπαγάνδισε ανενδοίαστα την Πλεκτάνη Ανάν. Το άλλο προώθησε με πείσμα την αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο – το διαβόητο βιβλίο Ιστορίας. Καθόλου τυχαία, και στις δύο αυτές περιπτώσεις το καθένα από τα δύο μεγάλα κόμματα «έκανε πλάτες» στο άλλο, ενώ οι «συνασπισμένοι» μισθοφόροι ανέλαβαν την ιδεολογική συνηγορία.

Ολα τα άλλα κοινωνικά εγκλήματα των δύο μεγάλων κομμάτων μπορεί να πισωδρόμησαν τη χώρα, αλλά δεν απείλησαν την οντότητα και τη συνοχή της ελληνικής παρουσίας. Ούτε η καταλήστευση του Χρηματιστηρίου ούτε τα «δομημένα ομόλογα», η διαπλοκή, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, ούτε η προδοσία Οτσαλάν, ο εξευτελισμός στα Υμια, η άνευ όρων βουβή διεκπεραίωση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Οσοι έχουν προσδεθεί με άνομα συμφέροντα στο άρμα κάποιου κόμματος εξουσίας, ασφαλώς δεν μεταπείθονται. Αλλά οι ψυχολογικά εξαρτημένοι ψηφοφόροι, αν πραγματικά πονάνε για το μέλλον των παιδιών τους και την ποιότητα της ζωής τους (αν θέλουν απεξάρτηση από τον κομματικό αφιονισμό) δεν έχουν παρά να ζυγίσουν τι είναι πιο επικίνδυνο: Η ασύδοτη αυτοδυναμία ενός κόμματος, τεκμηριωμένα αδιάφορη για τα καίρια προβλήματα της χώρας και σαφώς συναρτημένη με σκανδαλώδη υπακοή στον «ξένο παράγοντα» ή ο εξαναγκασμός σε αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων – σε δημιουργία καινούργιων κομμάτων με σαφείς και ομολογημένες διαφορές κοινωνικών στόχων, προγράμματος, διαφανή ταυτότητα.

Η παροχή της ψήφου μας σε οποιοδήποτε κόμμα εκτός από τα τρία «εξουσίας», έστω σε κόμμα ασόβαρο, φτηνοφιλόδοξο, παλαιοημερολογίτικο, δεν είναι αυτοσκοπός. Σκοπός είναι να υποχρεωθεί σε αναδιάταξη το πολιτικό σύστημα. Βέβαια, κάτι πρέπει να σημαίνει το γεγονός ότι όλα τα μικρά, εκτός πιθανοτήτων εξουσίας κόμματα, τα ασόβαρα, φτηνοφιλόδοξα, παλαιοημερολογίτικα, αντιτάχθηκαν σθεναρά τόσο στην Πλεκτάνη Ανάν όσο και στο ανόσιο βιβλίο Ιστορίας.

Πολίτες με συνείδηση κοινωνικής ευθύνης και προσωπικής αξιοπρέπειας δεν μπορεί παρά να λογαριάζουν ως κριτήριο ψήφου τη στάση κάθε κόμματος και κάθε πολιτευτή στα δύο αυτά κορυφαία στην κρισιμότητά τους θέματα.

Ναι: κριτήριο ψήφου η συμπαιγνία των τριών «κομμάτων εξουσίας» τόσο στην προώθηση της Πλεκτάνης Ανάν όσο και στην αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο.

5 σχόλια:

Greg είπε...

Από τα καλύτερα του καθηγητή και "οδηγός" για τις εκλογικές συζητήσεις.

vetdino είπε...

μεγάλο λάθος του Καραμανλή η μη απόσυρση του βιβλίου της ιστορίας της ΣΤ δημοτικού... λάθος και βλακεία... ελπίζω η πουτάνα (συγγνώμη για τα "γαλλίκα") να μη βγει βουλευτής σ'αυτές τις εκλογές... από εκεί και πέρα όμως τι επιλογές υπάρχουν για τις 16 Σεπτεμβρίου;;

Εκτός από ΝΔ, εγώ βλέπω μόνο τον Παπαθεμελή... ο Καρατζαφέρης κάνει διαγωνισμό υποκριτικής, λαϊκισμού και αστειότητας... ειλικρινά αν και στην αρχή μου ήταν μάλλον συμπαθής τώρα τον έχω συχαθεί πια!!

Φειδίας είπε...

Φίλε μου, προσωπικῶς πιστεύω ὅτι εἶναι πολὺ κρίσιμο σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς τὸ πατριωτικὸ κίνημα νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀνατροπή. Νὰ σχηματισθεῖ ἐπιτέλους μία πατριωτικὴ παράταξις μὲ παρουσία σταθερὴ στὰ πολιτικά μας πράγματα· στὸ κοινοβούλιο καὶ στὸν δημόσιο πολιτικὸ λόγο. Ἐὰν τῶρα ποὺ δεχόμεθα αὐτὴν τὴν πρωτοφανὴ ἐπίθεσι τῶν ἐθνομηδενιστῶν δὲν τὸ κατορθώσουμε, τότε πότε;

Δὲν ξέρω ἐὰν ὁ Καρατζαφέρης εἶναι ὁ καταλληλότερος νὰ ἡγηθεῖ αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος. Θὰ τὸ δείξουν τὰ πράγματα. Ξέρω, ὅμως, ὅτι τόσοι πολλοὶ πατριῶτες καὶ συνεπεῖς ἀγωνιστὲς χρόνια τώρα, ἔχουν παραμερίσει καὶ προσωπικὲς φιλοδοξίες καὶ τὰ πάντα καὶ ἔχουν ταχθεῖ ὁλόψυχα σὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα. Εἴμαστε στὸ παρὰ πέντε.

Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, ὁ Παπαθεμελῆς ἦταν στὸ ΠΑΣΟΚ καὶ στὴν ΝΔ. Ἔκανε ἀνακοινώσεις, ὁμιλίες, ἐκδηλώσεις γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα. Πέραν τούτου; Στὸν πολιτικὸ στῖβο; Τὸ Ἑλληνικὸ Μέτωπο ἀγωνιζόταν χρόνια μὲ συνέπεια, χωρὶς ὅμως πρακτικὸ ἀποτέλεσμα. Ὁ Καρατζαφέρης, ἀντιθέτως, μὲ τὰ ἐλαττώματά του, ἔδωσε μιὰ ὤθησι στὸ πατριωτικὸ κίνημα. Εἶπαν ὅλοι νὰ τὸν στηρίξουν καὶ στὴν πορεία θὰ διορθωθοῦν καὶ τὰ προβλήματα. (Τουλάχιστον στὴν Εὐρωβουλὴ ἡ δράσις του ὑπῆρξε ἀξιέπαινη). Ἄλλος ἀποτελεσματικότερος δὲν φάνηκε τόσα χρόνια.

Καὶ τώρα στὸ παρὰ πέντε, ὁ Παπαθεμελῆς θυμήθηκε ὅτι ὁ Καρατζαφέρης καὶ τὸ ΛΑ.Ο.Σ. δὲν μποροῦν νὰ ἐκπροσωπήσουν τοὺς Ἕλληνες πατριῶτες. Τώρα; Τώρα ποὺ οἱ ἀγωνιστὲς ποὺ χρόνια ἀγωνίζονται νὰ σχηματισθεῖ ἐπιτέλους ἕνας σοβαρὸς πολιτικὸς φορέας ἔχουν φθάσει στὸ τέρμα καὶ περιμένουν νὰ δοῦν τὸ ἀποτέλεσμα, τώρα ὁ Παπαθεμελῆς θυμήθηκε ὅτι ἄξιος νὰ ἡγηθεῖ τοῦ πατριωτικοῦ χώρου εἶναι αὐτός;

Θὰ εἶμαι ὑπερβολικὸς ἂν πῶ ὅτι μέχρι καὶ πισώπλατη μαχαιριὰ θὰ μποροῦσα νὰ τὸ θεωρήσω αὐτό; Ἔστω, νὰ μὴν τὸ πῶ. Κάθε πατριωτικὴ προσπάθεια ἐκτὸς τοῦ πρασινοκοκκινομπλὲ κατεστημένου, γιὰ καλὸ εἶναι. Καλὴ ἐπιτυχία καὶ στὸν Παπαθεμελῆ. Ἀπὸ τὸ νὰ ψηφίσει ὁ κόσμος τὰ κομματικὰ μαντριὰ, χίλιες φορὲς Παπαθεμελῆς, ἐννοεῖται. (Εἶναι πάντως ἀντιδημοκρατικὴ καὶ ἀήθης ἡ πρεμούρα τῶν ΝΔουλιτῶν, καὶ τῶν «προοδευτικῶν» βεβαίως, σώνει καὶ καλὰ νὰ μὴν μπεῖ στὴν Βουλὴ ὁ ΛΑ.Ο.Σ., νὰ μὴν ἀκουστεῖ καὶ μιὰ ἄλλη φωνή. Νὰ χαρῶ δημοκρατικότητα καὶ πολυφωνικότητα ἀπὸ «προοδευτικοὺς δημοκράτες»...) Ἀλλὰ τὸ νὰ πάρει 1% καὶ ὄχι 0,5% ὁ Παπαθεμελῆς, δὲν ἀλλάζει τίποτε· τὸ νὰ πάρει 3,5% καὶ ὄχι 2,5% ὁ ΛΑ.Ο.Σ., μπορεῖ νὰ ἀλλάξει πολλά. Μπορεῖ. Δὲν ἀρκεῖ ἡ εἴσοδος στὴν Βουλή, θὰ τὸ δείξει ἡ συνέχεια, ἀλλὰ μπορεῖ.

Πέραν τούτου, τὸν Παπαθεμελῆ τὸν ἐκτιμοῦσα καὶ τὸν ἐκτιμῶ, ἀλλὰ ἡ στάσις του αὐτὸ τὸ διάστημα μὲ ἔχει ἀπογοητεύσει. Ἄντε νὰ ἀρπάξουμε κάποια συνταξιοῦχα στελέχη ἀπὸ τὸ ΛΑ.Ο.Σ. καὶ τὸ ΔΗΚΚΙ, ἄντε νὰ συκοφαντήσουμε τὸν Ἄδωνι Γεωργιάδη ὡς... «σατανιστή» -αὐτὸ ἦταν ἀῆθες-, μπὰς καὶ τρομάξουμε καμμιὰ θρησκευόμενη γιαγιὰ καὶ δὲν ψηφίσει ΛΑ.Ο.Σ. ... ἔ, ὄχι!

vetdino είπε...

ο Καρατζαφέρης έχει δικό του κανάλι και ολόκληρο πολιτικό μηχανισμό που τον στηρίζει. δεν είναι αμιγώς "πατριωτικό" κόμμα (δε μου αρέσει ο όρος γιατί θέλω να πιστεύω πως παρτιώτες υπάρχουν σ'όλα τα κόμματα) αφού έχει μαζέψει (κατά δήλωση του) κομμουνιστές, εβραίους κτλ κτλ ενώ ο ίδιος προσπαθεί να απάλλαγεί από το στίγμα του δήθεν εθνικιστή.

τον θεωρώ υποκριτή, τυχοδιωκτη και "κωλοτούμπα" έχει δηλώσει θαυμαστής του κάστρο και του τσε, αλλά και της χούντας και του βασιλιά. δε γίνονται αυτά!!

μπορεί ο παπαθεμελής να επιτίθεται κατά του ΛΑΟΣ έστω και άδικα μερικές φορές, αλλά είναι απείρως πιο σοβαρός από τον χέρι-χέρι και πολλούς φίλους του. ίσως αν ο παπαθεμελής έπαιρνε αυτός την πρωτοβουλία δημιουργίας "πατριωτικού" κόμματας να μιλούσαμε σήμερα σε άλλη βάση.

Ανώνυμος είπε...

Αν και πρέπει να σε προειδοποιήσω Καλλίμαχε ότι στηρίζεις υπερβολικά πολλές ελπίδες και στις εκλογές και στον Καρατζαφέρη, και φοβούμαι, το απεύχομαι βέβαια, μήπως διαψευσθείς, προσωπικώς, προκειμένου να σωθεί η πατρίδα, θα έδιδα εν λευκώ τις τύχες της χώρας όχι μόνον σε «ασόβαρους, φτηνοφιλόδοξους και παλαιοημερολογίτες» που λέγει ο Γιανναράς, όχι μόνον στον Καρατζαφέρη και στον Παπαθεμελή και στην Έφη Σαρρή, αλλά και στoν τελευταίο Λοχία Πεζικού. Solus populi suprema lex. Φυσικά δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να ανατραπεί το διαπλεκόμενο κατεστημένο του αφελληνισμού και της προδοσίας, είτε ψηφίζοντας τραγουδίστριες, είτε ψηφίζοντας αφοσιωμένους πατριώτες, μορφωμένους και ικανούς αγωνιστές όπως ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, ο Γιαννάκενας, ο Καρκαλέτσης, ο Κουριαννίδης, ο Χαρίτος κ.ά. Για να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου θα απαιτούντο όχι εκλογές, αλλά έκτακτα στρατοδικεία και εκτελεστικά αποσπάσματα. Όμως, και η ψήφος είναι μεγάλο όπλο, εάν την χρησιμοποιείς υπεύθυνα, και όχι ως πρόβατο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και του σάπιου και διεφθαρμένου κυνοβουλευτικού κατεστημένου. Διότι, ακόμη και την Έφη Σαρρή να ψηφίσεις (εδώ έχει δίκιο ο Καρατζαφέρης, διότι ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα εκπροσωπεί όλην την κοινωνία· οι επαΐοντες, όπως ξέρεις, κυβερνούν σε ολιγαρχικότερα καθεστώτα· ας διαλέξουμε συνεπώς τι θέλουμε!), ακόμη και τον τελευταίο «ασόβαρο, φτηνοφιλόδοξο, παλαιοημερολογίτη», τουλάχιστον δεν θα ψηφίσεις αυτούς που λυμαίνονται τον δημόσιο βίο της χώρας και προδίδουν την Ελλάδα τόσα χρόνια τώρα. Αυτούς που (δανείζομαι απόσπασμα από το εξώδικο που απέστειλε ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Κεφαλογιάννη «δια τον χαρακτηρισμόν των πολιτικών, δημοσιογράφων κλπ. ως Καραγκιόζηδων» συνταχθέν εν Αθήναις τη 9-5-2006) χαρακτηρίζονται οι ίδιοι μεταξύ τους (και πρέπει εμείς να συμφωνήσουμε, αφού για να τα λένε μεταξύ τους κάτι ξέρουν) ως εξής:

καταχραστές συκοφάντες (Ελ.Τύπος 25-11-92)
αναξιόπιστοι, θρασείς (Ελ.Τύπος 27-5-94)
κατάδικοι, λωποδύτες, άπιστοι, πλαστογράφοι (Ελ.Τύπος)
γελοίοι (Ελευθεροτυπία 5-8-93)
νταήδες (Καθημερινή 20-9-94)
βολευτές (Καθημερινή 29-11-92)
ράκη παλαιοκομματισμού (Καθημερινή 11-10-92)
λασπολόγοι (Ελ.Τύπος 5-12-92)
μικράνθρωποι τιποτένιοι, ελεεινά υποκείμενα (Νέα 5-2-91)
ψεύτες, μασκαράδες (Ελ.Τύπος 6-11-92)
πολιτικοί απατεώνες (Νέα 5-2-94)
κοιμισμένοι (Στόχος 18-5-89)
αυνανιζόμενοι (Αδέσμευτος 8-10-96)
χοντρόπετσοι (Ελευθεροτυπία 20-6-96)
δειλοί, ανάξιοι, χυδαίοι ψεύτες (Αδέσμευτος 3-3-96)
ποταποί, τρελοί, χαμένοι (Αδέσμευτος 16-5-98)
οικογενειοκράτες (Τύπος Κυριακής 14-5-97)
τσαμπουκάδες (Ελευθεροτυπία 28-3-95)
επίορκοι, αλήτες, καθάρματα, καραγκιόζηδες (Ελ.Τύπος 26-8-93)
διεφθαρμένοι (Ελ.Τύπος 2-11-93)
πολιτικάντηδες (Αυριανή 12-3-95)
πίθηκοι (Βήμα 9-10-94)
πτυελοδοχεία (Ελευθεροτυπία 14-2-98)
χεσμένοι (Αδέσμευτος 2-3-96)
κομπιναδόροι, μιζαδόροι, δωροδοκούμενοι (Αδέσμευτος 23-9-95)
υποκριταί, κακοδιαχειρισταί (Ελευθεροτυπία 13-11-95)
αχρείοι, φαύλοι, τσιμπούρια, πολιτικά παράσιτα (Αδέσμευτος 25-1-98)
παράδειγμα προς αποφυγήν (Ελευθεροτυπία 13-11-95)
σιχαμένοι (Αυριανή 2-2-95)
πολιτικοί αεριτζήδες (Αδέσμευτος 4-6-95)
ανεπάγγελτοι (Αδέσμευτος 11-3-99)
παρηκμασμένοι, διεφθαρμένοι (Αδέσμευτος 26-1-97)
ανώριμοι (Βήμα 25-15-98)
κτλ κτλ κτλ
[δεν ευκαιρώ να το αντιγράψω όλο, είναι ατέλειωτο! Για περισσότερα βλ. το βιβλίο του, «Οι εθνοπατέρες».]

Χίλιες φορές καλύτερα λοιπόν η Σαρρή.