Οἱ δύο Ἑλλάδες - ἤ, ὁ μυστικὸς πόλεμος

Ἡ Ἑλλάδα τοῦ Ἐφιάλτη...

ΕΛΕΛΕΥ - Γραικυλία
live στο κλαμπ Κύτταρο

Γραικυλία

Η χώρα μου η Γραικυλία
σχέσεις δεν έχει μ' ένδοξους προγόνους
μόνο με νάνους και αλλήθωρους μογγόλους
που σαλιαρίζουν με την εξουσία

Η χώρα μου η Γραικυλία
σκότωνε ήρωες και σκάλιζε ανδριάντες
που τους προσκύναγε μετά με τους προδότες
δικτάτορες και δημοκράτες

Στη χώρα μου τη Γραικυλία
μάθαινα άλλης χώρας ιστορία
που τη διδάσκανε οι ψεύτες και οι δασκάλοι
μια ιστορία που την είχαν γράψει άλλοι

Στο πεύκο και στο μάρμαρο κρυμμένο
μέσα σε μύθους της γιαγιάς μου παραμύθια
έψαχνα πάντα να βρω τις αρχές σου
πίσω από ήλιους τεχνητούς και δορυφόρους

Είχε θαφτεί με τρόπο η αλήθεια
κι έπρεπε να ματώσεις για να μάθεις
τα ήξεραν όλα οι προστάτες και οι προφήτες
σου μάθαιναν τον τρόπο να ξεχάσεις

Αυτή τη χώρα που τη λένε Γραικυλία
παλιότερα τη λέγανε Ελλάδα
δεν έχει τίποτα από δόξα να θυμίζει
ο Εφιάλτης κάνει βόλτες στη λιακάδα

Τραγούδι σε στίχους και μουσική του Βαγγέλη Βέκιου (ντράμερ κάποτε των Μουσικών Ταξιαρχιών) από τον δίσκο των ΕΛΕΛΕΥ, που κυκλοφόρησε από την Hitch-Hyke.

Συνέντευξη του Βαγγέλη Βέκιου στο περιοδικό Γαλέρα, 2008.

* * *

...καὶ ἡ Ἑλλάδα τοῦ Διγενῆ.

Βόμβοι - Φρέσκο Αγριόμελο

Βόμβοι - Φρέσκο Αγριόμελο

Καλά σας πεταρίσματα, μπάμπουρες, να γυρνάτε!
Τις εσχατιές του κόσμου αυτού στ' αφτιά μας να ξερνάτε!
Μέλια, γλυκά μελίσματα, χωνέψτε γύρη, βουήξτε
ήθη, μνήμες και θύμησες, μύρια λουλούδια ανθίστε!
Γιατί οι ραγιάδες πλήθυναν, θωριές φοράνε ίδιες
ίδια λαλιά, μαύρα πουλιά γυρνάν έξω τις νύχτες
Δείξτε τους πως τα έλατα δε ζουν με τα' αλμυρίκια
και των Εγγλέζων σπάστε τους γκέμια και καμιτσίκια!
Ζαλίστε τους μ' αλλιώτικα παιξίματα, να μάθουν
πως κάθε ανθρώπου την ψυχή τα έθιμά του πλάθουν!
Μ' αυτά τρανεύει και σκορπά σπόρο, δικό του χρώμα
ελεύθερος έτσι γερνά και γέρνει στο ίδιο χώμα!
ΤΗ ΡΙΖΑ ΚΙ ΑΝ ΒΑΛΘΗΚΑΝΕ ΝΑ ΠΝΙΞΟΥΝ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΙΑ
ΡΙΞΕ ΝΕΡΟ ΑΠ' ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΑ ΕΥΦΟΡΑ Τ' ΑΥΛΑΚΙΑ
ΡΙΞΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
ΓΕΝΙΑ ΦΤΩΧΙΑ ΜΟΥ, ΜΙΖΕΡΗ, Ξ-Υ-Π-Ν-Α ΑΠ' ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΣΟΥ!
Και πες τους πως ο διάολος κι ένα σωστό αν τύχει
βουλιάζει και ξεχύνεται, πνίγεται σαν καθοίκι!
Ξεκίνα απ' τα' άγριο, μέλισσα, στου Πόντου τα παράλια
που αίμα ξεβράζουνε νωπό στον Καύκασο, στα Ουράλια!
Σταμάτα και κουβέντιαζε μ' Αγίους Καππαδόκες
άδραξε Αλεξάνδρειες απ' των Καλλάς τις ρόκες
Στην Κύπρο σπάσε ένα σπαθί και ρώτα πως ενώνει
κι αν είν' του Ακρίτα, ούτε φωτιά το μέταλλο δε λιώνει!
Πάρε μαχαίρι κρητικό και βάλ' το στο λαιμό σου
να σου θυμίζει τι χρωστάς σε κάθε πρόγονό σου!
Πάρε κι ένα εκατόφυλλο και σκόρπα στο Αιγαίο
Να γίνει κάθε πέταλο κι ένα νησί σπουδαίο!
Πιάσε λιμάνι πύρινο Σμύρνη, να τραγουδήσεις
και μες στην Πόλη τη Σοφιά ξανά να προσκυνήσεις!
Στη Ρωμυλία σκάρωσε σλάβικο αλφαβητάρι
κι έναν θρακιώτικο χορό με κάθε Αναστενάρη!
...κι αν πέσεις στ' Αγιορείτικα, πάρε αγιασμό και νάμα
στη γη τη Μακεδονική ν' αγιάζεις κάθε μάνα!
Κάθε πατέρα, ξενιτιά, βορειοηπειρώτη!
Πάρε κι ιδρώτα απ' αδερφό και Θεσσαλό αγρότη!
Κόψε και τα Επτά νησιά, στεφάνια να τα πλέξεις
και τα Γραικάνικα χωριά κουμπάρους να παντρέψεις
τη Ρούμελη με το Μοριά ανθρώπους να γεννήσουν
ξανά το απέθαντο αγαθό στον κόσμο να χαρίσουν!

Βόμβοι (συνέντευξη στο Avopolis.gr, 26-4-2011): «Όλα είναι Ανατολή! Τίποτα ουσιαστικό και πρωτογενές δεν προέρχεται απ' τη Δύση. Αρκετά χρόνια υπήρξαμε ραγιάδες, ουραγοί και φερέφωνα του Δυτικού πολιτισμού.»