Οἱ τελευταῖοι τῶν Μοϊκανῶν

Οἱ γονεῖς μας ἔφυγαν - ὅσοι δὲν ἔφυγαν νὰ ζήσουν χίλια χρόνια.

Ὅσα ἀγαπήσαμε ἔσβησαν.

Ὁ παλιὸς κόσμος χάθηκε. Ὁ Σεφέρης καὶ ὁ Ἐλύτης δὲν πουλᾶνε πιά. Ὁ ἀληθινὸς σοσιαλισμὸς ἔγινε ὑπαρκτὸς καὶ πέθανε κι αὐτός. Ἡ διαφήμισι θριαμβεύει. Ἡ πίστι μας χάνεται καὶ σβήνει. Τὸ Αἰγαῖο βουλιάζει. Ἡ Θράκη χάθηκε. Τὰ τοπία μολύνθηκαν - τὸ νερὸ τῆς βρύσης δὲν πίνεται - ἡ σαλάτα μου εἶναι γεμάτη δηλητήρια. ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ φέρνουν τὸν θάνατο - οἱ μεταναστεύσεις τῶν πουλιῶν θέλουν ταμιφλού.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ, ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ ΟΛΕΣ:

Ἡ ἄνοιξι,
Ὁ ταχυδρόμος,
Ἡ πατρίδα μου,
Οἱ παπαροῦνες,
Τὸ ξωκλήσι...

Ἀντιλαμβάνεστε τὴν σημασία αὐτοῦ τοῦ γεγονότος;

Γυμνοὶ ἐντελῶς καὶ μὲ βουλωμένα καὶ τὰ τρία μάτια ὁδεύουμε πρὸς τὰ ἐκεῖ ποὺ ὁδεύουμε. Ὁλόγυμνοι.

Ἂς τὸ ρίχναμε τουλάχιστον στὸ σέξ - ἀλλὰ καὶ αὐτὸ θέλει προφύλαξι.

(Χρῆστος Κουλίνος - ΑΦαρ)