«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική· τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»)

Σελίδες Πατριδογνωσίας - Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀντίβαρο - Πολυτονικό
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1940. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1940. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Ἀπὸ ἀλλοῦ

Διαβάζω τὸ δίφυλλο τῆς «Καθημερινῆς» τῆς 29ης Ὀκτωβρίου 1940 (ἐμπεριέχεται ἀνατυπωμένο στὸ σημερινὸ φύλλο (24-10-2010) τῆς ἐφημερίδος). Μιὰ περίεργη αἴσθησις μὲ ἀνατριχιάζει· δὲν ξέρω γιατί. Καὶ ἔξαφνα τὸ συνειδητοποιῶ μὲ τρόμο: Δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ μιὰ ἄλλη ἐφημερίδα ποὺ περιέργως ἔχει τὸν ἴδιο τίτλο μὲ τὴν σημερινή· πρόκειται γιὰ μιὰ ἄλλη χώρα, ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ μιλοῦν μιὰ ἄλλη γλῶσσα.


70 μόλις χρόνια· οἱ πατεράδες καὶ οἱ παπποῦδες μας ἔχουν ζωντανὲς μνῆμες. Καὶ ὅμως. Αὐτὴ ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ βρίσκεται σὲ ἕνα ἄλλο, παράλληλο σύμπαν· σὲ ἕνα σύμπαν τοῦ ὀνειρόκοσμου. Τὰ κείμενα, οἱ φωτογραφίες, ἡ γῆ καὶ τὰ κειμήλια, ἁπτά, ὑλικά· τὰ ὀνόματα, ἀκόμη κι οἱ ἄνθρωποι, πολλοὶ ἀκόμη, ζωντανοί. Δικά μας, δίπλα μας, οἰκεῖα· καὶ ξένα μαζί· ἀπὸ ἀλλοῦ. Ἀπὸ ἕναν κόσμο ποὺ κάποτε ἦταν ὁ δικός μας. Καὶ ξάφνου ἀπομακρύνεται, μὲς στὴν ἀχλὺ ποὺ πυκνώνει τοῦ μύθου, κι οἱ πύλες τοῦ παράλληλου αὐτοῦ σύμπαντος τῆς ὀνειροχώρας κλείνουν. Τὸ ΟΧΙ χάνεται, μέσα στοὺς θρύλους τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, τοῦ Εἰκοσιένα, καὶ τὴν ἀπόμακρη, ἀρχαία ἠχὼ ἀπὸ τοὺς παφλασμοὺς τῶν κουπιῶν στὰ κύματα τῆς Σαλαμῖνος καὶ τὴν κλαγγὴ τῶν ἀσπίδων καὶ τῶν δοράτων στὸν Μαραθῶνα...

«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουσιν ἀπὸ τῆς 05:30 ὥρας τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς Μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ Πατρίου ἐδάφους.»

Ἀνατριχιάζω. Ὁ ἑλληνισμὸς ὅλος ἐγείρεται. Οἱ ψυχὲς φλέγονται.

Καὶ ἔξαφνα, μιὰ ἐνοχλητική, χυδαία φωνὴ μὲ ἐπαναφέρει στὸ βάρβαρο ἐδῶ: «Μαζὶ τὰ φάγαμε.»

Πόσο θὰ ἤθελα μιὰ μέρα νὰ ξυπνήσω σ᾿ ἐκεῖνο τὸ πρωϊνό!

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Πρόσωπα τοῦ 1940

Ἰωάννης Μεταξᾶς στὴν εἴσοδο τοῦ Στρατηγείου (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»). Ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ. Λάμπει ἀπὸ ἀγαλλίασι καὶ ὑπερηφάνεια τὸ πρόσωπον τοῦ κυβερνήτου.


Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ καθρεπτίζεται στὸ πρόσωπό του; Τὰ μηνύματα τῆς νίκης ἀπὸ τὰ βουνά τῆς Πίνδου; Ναί. Καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα. Αὐτό, τὸ ἕνα πρόσωπο, τοῦ Ἕλληνα ὅλων τῶν ἐποχῶν:





«Εὐαγγελίστηκα τὴν Ἑλλάδα», ἔγραψε ὁ Κώστας Οὐράνης.

Ὦ Ἕλληνα! Ἕνα τέτοιο βλέμμα, καὶ σαρώνεται ἡ φλυαρία καὶ ἡ μιζέρια καὶ ἡ παρακμὴ μισοῦ αἰῶνος· ἕνα τέτοιο βλέμμα καί λάμπει ὁ ἥλιος μετὰ τὴν μαύρη καταχνιά.

Σηκωθεῖτε Ἕλληνες! Ψηλὰ τὶς Σημαῖες!


Σημείωσις:
Πολὺ περισσότερες φωτογραφίες καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα μπορεῖτε νὰ βρεῖτε στὸν δικτυακό τόπο μου Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΟΧΙ.
Ἔχω προσθέσει καὶ ἀνανεώσει ἀπὸ πέρισυ τὰ ἀφιερώματα:

+ Φωτογραφίες καὶ ντοκουμέντα ἀπὸ τὸ Ἔπος τοῦ ᾿40
+ Ὁ πόλεμος τοῦ 1940 μὲ τὸ πινέλο του Ἀλέξανδρου Ἀλεξανδράκη
+ Τὰ ὀστὰ τῶν ἡρώων μας
+ Ἐαρινὴ ἐπίθεσις καὶ Ὕψωμα 731
+ Οἱ ἀλβανοτσάμηδες τῆς περιοχῆς Παραμυθιᾶς καὶ ἡ Κατοχή
+ Τὸ ΟΧΙ μὲ τὴν πένα τοῦ Γεωργίου Ἀ. Βλάχου

Οἱ φωτογραφίες τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν στὸ παρὸν σημείωμα ἐλήφθησαν ἡ πρώτη καὶ ἡ τέταρτη ἀπὸ τὸ greekmilitary.net, ἡ δὲ δεύτερη καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τὸ περιοδικὸν «Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα».

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Οἱ ἀλβανοτσάμηδες τῆς περιοχῆς Παραμυθιᾶς καὶ ἡ Κατοχή

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Π. ΠΑΥΛΙΔΗΣ

ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΧΗ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

(Ἰδιωτικὴ ἔκδοσις Ἀλεξάνδρα Παυλίδη-Θωμᾶ, Φεβ. 2009, σελίδες 208. Ἐπανέκδοσις τοῦ βιβλίου τοῦ Β. Παυλίδου, «Οἱ Ἀλβανοτσάμηδες τῆς περιοχῆς Παραμυθιᾶς καὶ ἡ Κατοχή», β' Βραβεῖον Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, 1957. Παραγγελίες: Ἀλεξάνδρα Παυλίδη-Θωμᾶ, email , τηλ./φαξ παραγγελιῶν 210 5025933, καλοκαίρι τηλ. 2658 0 51129, τιμὴ 15 εὐρὼ γιὰ μαθητές, φοιτητές, ἐκπαιδευτικούς, 25 εὐρώ γιὰ ἰδιῶτες, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἐξόδων ἀποστολῆς/ ἀντικαταβολῆς.)



Συνέντευξις

(Μελίνα Καραπαναγιωτίδου, ἐφημ. «Κεντρὶ τῆς Μακεδονίας», προδημοσίευσις στὸ ἱστολόγιο taxalia, 8-5-2009.)

Το βιβλίο του Βασίλη Παυλίδη «Οι Αλβανοτσάμηδες της περιοχής Παραμυθιάς και η Κατοχή» αποτελεί μια βραβευμένη, πολύτιμη μαρτυρία, ενός ανθρώπου που έζησε όσο λίγοι από κοντά την τραγωδία του ηπειρωτικού ελληνισμού τα χρόνια της κατοχής. Το βραβευμένο από την Ακαδημία έργο, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τους απογόνους του συγγραφέα, που θεωρούν ότι το θέμα των Αλβανοτσάμηδων δεν έχει ακόμη τελειώσει.

«Θέλαμε χρόνια να βγει αυτό το βιβλίο. Ο πατέρας μου το έγραψε γιατί πίστευε ότι θα προσφέρει στον τόπο. Πρώτα έβαζε τον τόπο. Έτσι σκεφτόταν και έτσι μας έμαθε και μας. Ήξερε επίσης, και αυτό είναι βασικό και για μας, ότι αργά ή γρήγορα θα άρχιζε η προσπάθεια για τον εξωραϊσμό των ενόχων. Έπρεπε λοιπόν να είμαστε έτοιμοι, να έχουμε επιχειρήματα, να σώσουμε τη φωνή όσων υπέστησαν τα πάνδεινα από τους αλβανοτσάμηδες.»

Η Αλεξάνδρα Παυλίδου-Θωμά, μιλά με πάθος και συγκίνηση για τον πατέρα της. Της το λέω και μου απαντά πως αυτό το πάθος είναι κληρονομικό. Χαρούμενη που επιτέλους κρατά στα χέρια της το πολύτιμο για ένα από τα εθνικά μας θέματα βιβλίο, συγκινημένη -«τώρα αναπαύτηκε και ο πατέρας μου»- πιστεύει ότι η έκδοση προσφέρει ένα ακόμη όπλο στο οπλοστάσιο του υπουργείου Εξωτερικών, όταν το θέμα των Αλβανοτσάμηδων ξανάρθει στην επιφάνεια.

«Στην αρχή προσπαθήσαμε να βρούμε εκδότη, αλλά οι προσπάθειές μας δεν ευοδώθηκαν. Εν τέλει, μετά την έκδοση, πριν λίγα χρόνια, ενός βιβλίου που μαγείρευε τα εγκλήματα και τις τραγωδίες που έζησαν οι ηπειρώτες από τους δοσίλογους αλβανοτσάμηδες και αποπειρούνταν συμψηφισμούς, αποφασίσαμε όλα τα αδέλφια μαζί ότι έπρεπε οπωσδήποτε να βγει το βιβλίο. Αν η πολιτική του τόπου, όπως μας δίδαξε ο εθνικός μας ποιητής, οφείλει να υπηρετεί την αλήθεια, ό,τι κάνουμε για να σωθεί και να διαδοθεί αυτή η αλήθεια είναι εν τέλει ιερό.»



Ἐκδοτικὸν σημείωμα - Παραγγελίες

Το βιβλίο του Βασίλη Παυλίδη «Οι Αλβανοτσάμηδες της περιοχής Παραμυθίας και η Κατοχή», γράφτηκε μετά από παράκληση του Δήμου Παραμυθίας και, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «ως μικρή προσφορά εις την γενέτειράν» του. Ο συγγραφέας γνώριζε άριστα το θέμα. Βάσει του κατηγορητηρίου και του ημερολογίου εγκλημάτων που κατέθεσε πρώτος αυτός στο Ειδικό Δικαστήριο δοσιλόγων των Ιωαννίνων (ακολούθησαν οι αδελφοί Μητσιώνη), καταδικάστηκαν οι εγκληματίες του πολέμου. Ας αναφερθεί για την ιστορία ό,τι πρόκειται για την απόφαση 344/23/5/1946.

Μετά από αυτό, ο Βασίλης Παυλίδης έκανε έρευνα ιστορική της περιοχής και των γεγονότων και συνέγραψε το βιβλίο, το οποίο ξεκίνησε το 1945 και παρεδόθη στο Δήμο το 1947. Κατόπιν, το 1955 κατατέθηκε στην Ακαδημία Αθηνών. Δύο χρόνια αργότερα, το 1957, έτυχε του δευτέρου Βραβείου Ιστορίας της Ακαδημίας (αρ. Απ. 33054).

Το βιβλίο είναι μοναδικό από πολλές απόψεις. Γράφτηκε από άνθρωπο που μετείχε τόσο στους αγώνες όσο και στις πολιτικές αποφάσεις, αφού είχε οριστεί διοικητής Ντουσκάρας από το Ναπολέοντα Ζέρβα. Παράλληλα, ο Β.Π., μάρτυς αυτόπτης και αυτήκοος και κάποτε πρωταγωνιστής των κυριοτέρων γεγονότων, είχε ξεκινήσει ήδη από το 1932 να ερευνά, να μελετά και να συγγράφει την ιστορία των Αλβανοτσάμηδων, με τη συνέπεια που διακρίνει όλο το ιστορικό του έργο. Αρκεί να αναφερθεί ότι, για λόγους αρχής και αντικειμενικότητας, αποφεύγει να αναφερθεί στον εμφύλιο όπου εκφεύγει του συγκεκριμένου θέματος.

Με ακρίβεια, σεβασμό στην αλήθεια και με καθαρό βλέμμα καταγράφει ενέργειες, σχέσεις, εγκλήματα, αιτίες και αφορμές, μάχες και συγκρούσεις, όλο το χρονικό της προδοσίας και των εγκλημάτων πολέμου όπως και τον αγώνα, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Ελλήνων της περιοχής ώστε να επιβιώσουν και να ελευθερωθούν από το φασιστικό και ναζιστικό ζυγό.

Tο εξώφυλλο του βιβλίου είναι έργο του ζωγράφου - αγιογράφου Γιάννη Θωμά, εγγονού του συγγραφέα. Ο Γιάννης Θωμάς έχει αγιογραφήσει πολλές εκκλησίες στην Ήπειρο και αλλού, μεταξύ των οποίων οι Ιεροί Ναοί Αγ. Παρασκευής Κοσμηράς, Αγ. Σπυρίδωνος Νεοχωρόπουλου, Αγ. Κυριακής Πολυδώρου. Έχει επίσης κάνει πλήθος εκθέσεων ζωγραφικής, φορητών Αγιογραφιών, εικονογραφήσεων, και έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνή έκθεση, κατακτώντας την πρώτη θέση.

Προχωρήσαμε στην έκδοση του βιβλίου γιατί πιστεύουμε ότι έχει πολλά να προσφέρει τόσο στην αποκατάσταση της αλήθειας στο διαρκώς επανερχόμενο ζήτημα των Αλβανοτσάμηδων όσο και στην πολιτική του τόπου, που όπως μας δίδαξε ο εθνικός μας ποιητής, οφείλει να υπηρετεί την Αλήθεια. Θα αποστείλουμε έναν αριθμό σε οργανισμούς και βιβλιοθήκες και περιορισμένα αντίτυπα θα διατεθούν προς πώληση με αντικαταβολή σε όσους εκφράσουν ενδιαφέρον. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας.

Αλεξάνδρα Παυλίδου - Θωμά

Γράμμου 106
13123 Ίλιον - Αθήνα

email παραγγελιών:
Τηλ./φαξ παραγγελιών: 210 5025933
Καλοκαίρι - τηλ.: 2658 0 51129

Το βιβλίο διατίθεται στην τιμή των 15 ευρώ σε μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές, στην τιμή των 25 ευρώ για λοιπούς ιδιώτες και στην τιμή των 35 ευρώ για δημόσιους οργανισμούς και εταιρίες. Στην τιμή περιλαμβάνονται τα έξοδα αποστολής/ αντικαταβολής.



Βιογραφικὸν συγγραφέως

Ο Βασίλης Παυλίδης ή Παύλου γεννήθηκε το 1914 στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας. Το 1932 έλαβε το δίπλωμα του πενταταξίου Διδασκαλείου Ιωαννίνων. Εργάστηκε ως δάσκαλος και παράλληλα ξεκίνησε να καταγράφει στοιχεία της λαογραφίας της Ηπείρου. Μιλούσε γαλλικά, ιταλικά, αρβανίτικα (αλβανικά) και κάποια τούρκικα. Επεδίωξε να διδάξει εκτός πόλεων και κυρίως σε αρβανιτόφωνα χωριά. Προπολεμικά κάνει την εμφάνισή του στα γράμματα με άρθρα και μελετήματα στον Τύπο της Παραμυθιάς, στο Θεσπρωτικό Βήμα και κατόπιν στον Τύπο των Ιωαννίνων και της Αθήνας. Κατά καιρούς αρθρογράφησε στις εφημερίδες Ακρόπολη, Απογευματινή, Βραδυνή, Εμπρός κ.ά. για θέματα Ιστορίας και Λαογραφίας. Είχε λάβει τέσσερα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών, ένα εκ των οποίων για την εργασία του «Οι Αλβανοτσάμηδες της περιοχής Παραμυθίας και η Κατοχή», την οποία υπέβαλε το 1955 (βραβείο 1957). Η εργασία αυτή κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2009 από την οικογένειά του.

Ήταν συνειδητός οπαδός της αστικής δημοκρατίας, την οποία υπερασπίστηκε πάντα. Δικάστηκε από το Μεταξικό καθεστώς διότι του ασκούσε κριτική και αρνήθηκε να μετάσχει στη δημιουργία της ΕΟΝ. Πολέμησε κατά των Ιταλών το 1940 και κατόπιν, κατά την περίοδο της Κατοχής, πολέμησε τους κατακτητές από τις γραμμές του ΕΔΕΣ. Υπηρέτησε ως πολιτικός διοικητής Ντουσκάρας και διαφωτιστής, διορισθείς από τον Ναπολέοντα Ζέρβα. Για τη δράση του έχει τιμηθεί με μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων, μετάλλιο ανδρείας, μετάλλιο ανδραγαθίας κ.α. Το 1973 του προτάθηκε υφηγεσία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, την οποία αρνήθηκε για λόγους συνείδησης.

Νυμφεύθηκε τη Βιργινία Κούκια. Απέκτησαν πέντε παιδιά και επτά εγγόνια. Πέθανε στις 30 Σεπτεμβρίου 1983.



Περιεχόμενα βιβλίου

(σελίδες 208)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πρόλογος του συγγραφέως - Αλβανοτσιάμηδες και καταγωγή των - Τα γεγονότα από το 1922 μέχρι το 1924 - Περίοδος από το 1924 μέχρι το 1940

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1940

Ο φόνος του Νταούτ Χότζια - Η δράσις των συμμοριών κατά το 1940 - Πυρπόλησις καταστημάτων εν Παραμυθία - Οι Παραμυθιώτες κατά το 1940-41

ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΕΤΗ 1941 ΚΑΙ 1942

Είσοδος εχθρικών στρατευμάτων στην Επαρχία - Η συμπεριφορά των τσιάμηδων - Επίτακτα ζώα - Κατάληψις αγρών - Ληστείαι - Τα γεγονότα του Σκανδάλου - Οι διερμηνείς - Μετριοπαθείς και αδιάλακτοι - Φόνος του Γασίμ Σαντήκ - Ο Μπαλούμης πρώτος αντάρτης - Φόνος του Τεφήκ Κεμάλ - Η τυραννία εντείνεται - Η σύλληψις του Κάτσιου - Συνέχεια διώξεων - Γκρίκα, Ψάκκα, Νικολίτσι - Ο τυφεκισμός του Ν. Θωμαΐδη - Συμπλοκή Φεήμ Άγου και αδελφών Σοφία - Δραγάνη - Γαρδίκιον και Αγορά - Ανασκόπησις των ετών 1941 και 1942

ΚΑΤΟΧΙΚΟΝ ΕΤΟΣ 1943

Εμφάνισις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ - Τα γεγονότα του Ματζαρίου - Προετοιμασία Ελλήνων και Ιταλών προς σύγκρουσιν - Μάχη Σκάλας και Ποπόβου - Η νίκη - Συνέπειαι της μάχης - Αλβανικαί παρασπονδίαι - Γερμανοί στην Ήπειρο - Αλλαγή αλβανικής πολιτικής - Η καταστροφή του Φαναρίου - Κακουργημάτων συνέχεια - Συνθηκολόγησις της Ιταλίας - Τυφεκισμός των 9 εν Παραμυθία - Φόνος του Δράκου - Σύλληψις Ζερβοχωριτών - Φόνος του Νικολάου Ζωγράφου, Απόδρασις Ηρ. Σουλιώτη - Αντίποινα των Ελλήνων - Εκτέλεσις Γεωργίου και Κων/νου Μαραζοπούλου - Τρίτη μάχη στην Σκάλα - Πυρπόλησις της Σελλιανής - Εκτέλεσις των 49 προκρίτων στην Παραμυθιά - Κακουργιών συνέχεια - Η κατάστασις εις τους πρόποδες του όρους Γκορίλα - Μάχη Ζερβοχωρίου της 5-11-1943 - Μάχη Προδρομίου Βέλλιανης 7-11-1943 - Συμπλοκαί Ζυγαριάς - Ζαλλόγγου - Ρήξις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ - Ανασκόπησις του έτους 1943

ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟΝ ΕΤΟΣ 1944 - ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΙΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

Ο ΕΔΕΣ αντεπιτίθεται. Πυρπόλησις Γαρδικίου Παραμυθίας - Εκτέλεσις Δήμα, Σουλούτα, Π. Κολιού, Λ. Γάκη - Μικροσυμπλοκαί Ιανουαρίου 1944 - Μάχη της Πετροβίτσας - Συλλήψεις εις Νεοχώρι - Φόνος του Ιωάννου Τάτση - Νέαι συνεννοήσεις με τους τσιάμηδες - Ο ΕΔΕΣ κτυπά - Απελευθέρωσις της Παραμυθιάς - Αι πεισματώδεις μάχαι της 30ής Ιουνίου - Τα προ της μάχης - Τομεύς Καφαλοβρύσου - Τομεύς Γρίκας-Δράγανης - Τομεύς Καρβουναρίου - Παρατηρήσεις επί της μάχης - Νέαι συνομιλίαι με αλβανούς - Μάχαι από 7-10 Αυγούστου 1944 - Μάχη Μενίνας - Απολογισμός της μάχης - Μάχαι της 24ης Αυγούστου - Μάχαι της 25ης Αυγούστου - Μάχαι εις Πλάσες και Στενό Σέλλιανης - Συμπλοκή εις Χάσμα Πετροβίτσας

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ



Σχόλια - κριτική

(Φ.Ν. Μπουρλᾶς, 19-10-2009)

Εἶχα τὴν χαρὰ νὰ λάβω τὸ ἐξαιρετικὸ αὐτὸ βιβλίον ἀπὸ τὴν ἐγγονὴ τοῦ συγγραφέως, διδασκάλου καὶ ἀγωνιστοῦ τοῦ ΕΔΕΣ Βασιλείου Παυλίδου. Βιβλίον ἀποκαλυπτικὸν καὶ χρησιμότατον σήμερα ποὺ οἱ ἐπιβουλὲς τῶν πάσης φύσεως βορείων καὶ ἀνατολικῶν γειτόνων μας κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐντείνονται, ἐνῷ, ἀκόμη χειρότερα, στὸ ἐσωτερικὸν τῆς πατρίδος μας τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ μας ὑποσκάπτεται, ἡ ἐθνικὴ μας μνήμη ἀτονεῖ καὶ ἡ Ἱστορία μας διαστρεβλώνεται ἀπὸ τὸν κατεστημένο ἐθνομηδενισμό. Σήμερα ποὺ οἱ ἐχθροὶ καὶ ἐγκληματίες κατὰ τῆς πατρίδος μας καὶ τῶν προγόνων μας ἀναγορεύονται σὲ θύματα, τὰ δικαιώματά μας ἐπὶ τῆς σκλαβωμένης Βορείου Ἠπείρου θάπτονται ἐνῷ ὑφιστάμεθα ἀντιθέτως ἀξιώσεις ἐπὶ τῆς ἐλευθέρας Ἠπείρου ἀπὸ τοὺς φυγάδες ἐγκληματίες πολέμου ἀλβανοτσιάμηδες, ἡ ἱστορική μας παρακαταθήκη ἀποτελεῖ ὄχι μόνον σεβαστὴ κληρονομιὰ ἀπὸ τοὺς προγόνους μας ἀλλὰ καὶ ἀκλόνητο στήριγμα τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.

Ὁ συγγραφεὺς καταγράφει τὰ γεγονότα λεπτομερῶς καὶ μὲ ἀκρίβεια - ἀπὸ τὶς ζωοκλοπὲς μέχρι τοὺς φόνους ποὺ διέπραξαν οἱ κατοχικὲς δυνάμεις καὶ οἱ ἀλβανοτσιάμηδες συνεργάτες τους. Ὑπῆρξε μάρτυς τῶν γεγονότων καὶ ἀνέλαβε ἐξ ἀρχῆς μὲ εὐσυνειδησία τὸ ἔργον τῆς καταγραφῆς αὐτῆς, ἐπὶ τῶν στοιχείων ἀκριβῶς τῆς ὁποίας βασίστηκε τὸ Ειδικό Δικαστήριο δοσιλόγων των Ιωαννίνων (1946). Τὸ ἔργο του εξεδόθη σὲ βιβλίον τὸ 1957 κερδίζοντας τὸ β' Βραβεῖον τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, καὶ ἀγαθῇ τύχῃ ἐπανεκδίδεται σήμερα.

Πέραν αὐτοῦ, ὅμως, παρουσιάζονται οἱ ἱστορικὲς συνθῆκες ποὺ καθόρισαν τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων. Ἡ μακραίωνη σύγκρουση Ἑλλήνων καὶ ἀλβανοτσιάμηδων καὶ ἡ ἐμπλοκὴ κατὰ σειρά Τούρκων, Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν. Ἡ ἀντίστασις τοῦ ΕΔΕΣ καὶ τοῦ ΕΛΑΣ, ἀλλὰ καὶ ἄλλων Ἠπειρωτῶν πατριωτῶν. Οἱ ἡρωισμοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ προδοσίες. Οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ θυσίες.

Θὰ διαβάσουμε γιὰ τὸ παρελθὸν τῶν ἀλβανοτσιάμηδων καὶ τὴν μακραίωνη σύγκρουσί τους μὲ τοὺς Ἕλληνες Ἠπειρῶτες. Γιὰ τὴν ἐπίβουλη ἐμπλοκὴ τῆς Ἰταλίας ἀπὸ τὸ 1917 καὶ τὴν μετατροπὴ τῶν ἀλβανοτσιάμηδων ἀπὸ ὀθωμανοὺς (τουρκαλβανοὺς) σὲ ἀλβανούς. Γιὰ τὸ πῶς οἱ ἀλβανοτσιάμηδες ἐκμεταλλεύθηκαν ἀμέσως τὴν κατοχή. Γιὰ τὸν Βασίλη Μπαλούμη, τὸν πρῶτο ἀντάρτη τῆς περιοχῆς (1941), πρὶν ἀπὸ τὸν ΕΔΕΣ καὶ τὸν ΕΛΑΣ. Γιὰ τὸν 14χρονο Χρῆστο Κάτσιο ποὺ ὑπέμενε τὰ βασανιστήρια «σὰν ἀρχαῖος Σπαρτιάτης ἔφηβος», ψάλλοντας τὸν ἐθνικὸ ὕμνο, τόσο ποὺ τὸν ἐθαύμασε ὁ Ἰταλὸς ταγματάρχης καὶ τὸν ἄφησε ἐλεύθερο. Τὴν δράσι τοῦ ΕΔΕΣ στὴν περιοχὴ ἀπὸ Δεκ. 1942. Τὴν μάχη τῆς Σκάλας (21-5-1943), πρώτη μεγάλη νίκη ἐπὶ τῶν Ἰταλῶν. Τὴν ἀνάληψι τῆς ἀρχῆς ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς (Ἰούλ. 1943) καὶ τὴν συνθηκολόγησι τῆς Ἰταλίας (Νοέμ. 1943). Τὴν ἐκτέλεσι τῶν 49 προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς. Τὶς ἰδιοτελεῖς ἐπιδιώξεις τοῦ ΕΛΑΣ καὶ τὶς συνεννοήσεις του μὲ τοὺς Ἀλβανούς, ἀπὸ τὸν Σεπτ. 1943. Τὶς μάχες μὲ τοὺς Γερμανοὺς τὸν Νοέμ. 1943. Τὴν ρήξι ΕΑΜ καὶ ΕΔΕΣ (Ὀκτ. 1943). Τὴν μάχη τῆς Πετροβίτσας (Μάρτ. 1944), ὅπου οἱ ΕΔΕΣίτες Γρηγ. Ζιάγκας, Ἰω. Κάλης καὶ λίγοι ἀκόμη, ἐκμεταλλευόμενοι τοὺς λαβυρίνθους τῶν βράχων τῆς περιοχῆς, ἐμφανίζονταν σὰν δαίμονες ἀπὸ τὸ πουθενὰ καὶ ἔσπερναν τὸν θάνατο σὲ Γερμανοὺς καὶ ἀλβανοτσιάμηδες, δημιουργώντας θρύλο. (Οἱ δὲ ἐχθροὶ ἔφυγαν ἠττημένοι, συλλαμβάνοντες ὡς... «τρόπαιον», «τὴν γραίαν Μαρία Ἀθανασίου καὶ τὸ ἐξ αἰγῶν ποίμνιόν της»!) Τὶς ἐδιαπραγματεύσεις ΕΔΕΣ καὶ ἀλβανοτσιάμηδων καὶ τὴν εὐφυῆ καὶ ἐθνικῶς ὑπεύθυνη στρατηγικὴ τῶν Ἠπειρωτῶν ΕΔΕΣιτῶν, συμμετέχοντος προσωπικῶς τοῦ συγγραφέως, ἡ ὁποία ἐξησφάλισε τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἐθνικῶν δικαίων καὶ τὴν τιμωρία καὶ ἐκδίωξι τῶν ἐγκληματιῶν. Τὴν μεγάλη ἐπίθεσι τοῦ ΕΔΕΣ, τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Παραμυθιᾶς (Ἰούν. 1944) καὶ τὶς μάχες μὲ τοὺς ἀλβανοτσιάμηδες (30-6-1944). Τὴν μάχη τῆς Μενίνας (Αὐγ. 1944), μὲ δεκάδες Γερμανοὺς καὶ ἀλβανοτσιάμηδες νεκρούς. Τέλος, τὴν συμμαχία ΕΛΑΣ- ἀλβανοτσιάμηδων κατὰ τὴν στάσι τοῦ Δεκ. 1944 καὶ τὴν ἀπόπειρα ἐπιστροφῆς τῶν τελευταίων, μὲ τὴν στήριξι τοῦ ΕΛΑΣ, ἐξέλιξι ποὺ ἀπετράπη χάρη στὴν δυναμικὴ ἀντίδρασι τῶν Ἠπειρωτῶν. («Κατὰ τὴν στάσιν τοῦ Δεκεμβρίου 1944, ὑπερεκατὸν ἀλβανοτσιάμηδες, μετέχοντες τοῦ μικτοῦ τάγματος Σαράφη, ἐπετέθησαν κατὰ τοῦ ΕΔΕΣ, ὄχι πλέον ὡς ὑποτακτικοὶ τῶν Ἰταλῶν, Γερμανῶν ἢ τοῦ Μαζὰρ Ντίνου, ἀλλὰ ὡς... Ἑλληνικὸς Λαϊκὸς Ἀπελευθερωτικὸς Στρατός. Μὴ χειρότερα.»)

Ἐνδιαφέροντα συμπεράσματα προκύπτουν ἀβίαστα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα:

α) Οἱ ἀλβανοτσιάμηδες ἦταν σὲ μακραίωνη σύγκρουσι μὲ τοὺς Ἕλληνες. Τὰ γεγονότα τῆς κατοχῆς ἦλθαν ὡς φυσικὸν ἐπακόλουθον τούτου.

β) Οἱ ἀλβανοτσιάμηδες ὑπῆρξαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς κατοχῆς ἐχθρικὴ δύναμις κατοχῆς καὶ τυραννίας. Μὲ τὴν ἀπελευθέρωσι ἔλαβαν τὴν δίκαιη καὶ ἀναγκαία τιμωρία.

γ) Ἡ ἀντίστασις στὴν Ἤπειρο καὶ εἰδικῶς στὴν περιοχὴ Παραμυθιᾶς ὑπῆρξε μέγα κατόρθωμα τοῦ ΕΔΕΣ, ὁ ὁποῖος ἐστηρίχθη σὲ ἐντόπιους Ἠπειρῶτες ἀγωνιστές ποὺ μάχονταν γιὰ τὶς οἰκογένειες καὶ τὰ σπίτια τους. Ἀντιθέτως, ὁ ΕΛΑΣ, μὴ στηριζόμενος τόσο σὲ ἐντόπιες δυνάμεις, ἀλλὰ καὶ δέσμιος τῶν κατευθύνσεων τῆς ἡγεσίας του, ἐξυπηρετοῦσε κατὰ κύριο λόγο τὰ γενικότερα συμφέροντά του καὶ ὄχι τὰ συμφέροντα τῶν Ἠπειρωτῶν. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, ἂν καὶ ὁ ΕΔΕΣ ἀνέλαβε δράσι στὴν περιοχὴ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 1942 ἐνῷ ὁ ΕΛΑΣ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἰδίου ἔτους, γρήγορα ὁ ΕΔΕΣ ἐκέρδισε τὸν τοπικὸ πληθυσμὸ καὶ τὸν ἔλεγχο τῆς περιοχῆς.

δ) Ὁ ΕΔΕΣ ἐξησφάλισε τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἠπείρου καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων, πρᾶγμα ποὺ ἐτέθη σὲ σοβαρὸ κίνδυνο τὸν Δεκ. 1944, μὲ τὴν συμμαχία ΕΛΑΣ καὶ Ἀλβανῶν. (Καὶ δυστυχῶς, σημειώνουμε, ἐχάθη ἡ Βόρειος Ἤπειρος.)

Ὁ συγγραφεὺς ὑπῆρξε μαχητὴς τοῦ ΕΔΕΣ, πάνω ἀπ᾿ ὅλα Ἕλλην Ἠπειρώτης, καὶ δὲν διστάζει νὰ ἐπαινέσῃ τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν τιμίων Ἠπειρωτῶν ΕΛΑΣιτῶν. Καταγγέλλει ὅμως, δικαίως, τὶς κινήσεις τοῦ ΕΛΑΣ ποὺ ἐπιβάλλονταν μὲ ἄλλους σκοπούς, ἀσχέτους τῶν ἀναγκῶν τοῦ τόπου.

Ἀπὸ τὸν συγγραφέα, τέλος, δὲν λείπει τὸ κοφτερὸ πνεῦμα καὶ τὸ δηκτικὸν χιοῦμορ.

Οἱ ἀλβανοτσιάμηδες παρομοιάζονται μὲ τὰ σαλιγκάρια τῆς βροχῆς: «Ὅπως μὲ τὶς ἀνοιξιάτικες ψυχάλες, ἐξαπατῶνται οἱ κοχλαὶ καὶ ἀνυψώνουν τὴν καφαλήν, οὔτω καὶ μὲ τὴν ἰταλικὴν προέλασιν τῶν πρώτων ἡμερῶν, οἱ ἀλβανοτσιάμηδες νομίσαντες ὅτι ἔσβησε ἡ Ἑλλάς, ἀπεκάλυψαν τὸν πραγματικὸν ἑαυτόν των.» (σελ. 24)

Καὶ τὰ ἀνδραγαθήματά τους; «Τὴν 22αν Αὐγούστου 1943 ὁ ἐκ Μαζαρακιᾶς φασιστοσυμμορίτης Τζαμαλῆ Μοῦρτος, ἀσκὼν τὸ ἀξιοπρεπὲς διὰ τοὺς ἀλβανοὺς ἐπάγγελμα τοῦ ληστοῦ, μὴ εὐρὼν ζῶα εἰς Φανάρι διὰ πλιάτσικο, ἀφοῦ ὅλα εἶχαν καταληστευθεῖ, ἦλθεν εἰς τὸ χωρίον Ραχούλιον Παραμυθίας καὶ ἥρπασεν τοὺς ἵππους τοῦ Χαραλάμπους Ἰωάννου.» (σελ. 90)

Στὸ ἐπίμετρον τοῦ βιβλίου παρατίθεται πληθώρα ἐγγράφων καὶ φωτογραφιῶν τῆς ἐποχῆς.

Ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν Ἱστορία τῆς περιοχῆς καὶ τῆς ἐποχῆς αὐτῆς, ἀξίζει δίχως ἄλλο νὰ προμηθευθῇ τὸ βιβλίον αὐτό.


Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸν δικτυακὸν τόπον Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ (1940-44), 20-5-2009.


Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Σελίδες Πατριδογνωσίας

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

ioannismetaxas.gr : Ὁ δικτυακὸς τόπος τῆς Ἰωάννας Φωκᾶ γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ

Μὲ μεγάλη χαρὰ βλέπω στὸ Δίκτυο τὸν ἄρτι δημιουργηθέντα δικτυακὸ τόπο τῆς ἱστορικοῦ- ἀρχαιολόγου Ἰωάννας Φωκᾶ γιὰ τὸν παππού της καὶ κυβερνήτη τοῦ ΟΧΙ Ἰωάννη Μεταξᾶ:

www.ioannismetaxas.gr

ΙΩΑΝΝΗΣ Π. ΜΕΤΑΞΑΣ
Στρατιωτικὸς - Πολιτικὸς Ἡγέτης - Ἄνθρωπος τοῦ Πνεύματος

Ἰθάκη 12 Ἀπριλίου 1871 - Κηφισιὰ 29 Ἰανουαρίου 1941

Στὸ ioannismetaxas.gr μπορεῖ κανεὶς νὰ βρῇ πληθώρα ἱστορικῶν στοιχείων γιὰ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, παρατιθέμενων μὲ ἀντικειμενικότητα καὶ νηφαλιότητα, χωρὶς ἰδεολογικοπολιτικὲς παραστοχεύσεις, στρεβλώσεις καὶ φανατισμούς, μὲ ἐπιδίωξι τὴν ἀνάδειξι τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καὶ τὴν διατήρησι τῆς ἐθνικῆς μας μνήμης.
Πολὺ καλὰ φροντισμένη ἡ δομὴ τοῦ δικτυακοῦ τόπου καὶ ἡ παρουσίασις τοῦ ὑλικοῦ.
Ποιοτικὴ ἐργασία, ἄξια συγχαρητηρίων. (Ὅπως ἄξιο συγχαρητηρίων εἶναι ἐδῶ καὶ χρόνια ἄλλωστε τὸ ἔργο τῆς Ἰωάννας Φωκᾶ.) Δικτυακὸς τόπος ποὺ ἀσφαλῶς θὰ προβληθῇ ὅπως ἀξίζει.

Συντηρώντας ἀπὸ χρόνια καὶ ἐγὼ ἕναν δικτυακὸ τόπο γιὰ τὸ 1940 («Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ»), μὲ ὅσο ὑλικὸ εὐκαιρῶ νὰ βρῶ καὶ νὰ προβάλω, χαίρομαι διπλὰ γιὰ τὴν δημιουργία τῆς ἰστοσελίδος τῆς κας Φωκᾶ.

Σημειώνει, μεταξὺ ἄλλων, ἡ Ἰωάννα Φωκά:

«Με οδυνηρά συναισθήματα παρακολουθώ να κακοποιείται η μνήμη του Ιωάννη Μεταξά, με συνέπεια να επικρατεί τακτικά η ιστορική ανακρίβεια εις βάρος της αλήθειας. Δημιούργησα την ιστοσελίδα για ιστορικούς λόγους και ενίσχυση των βιβλιογραφικών δεδομένων. Κυρίως για ενημέρωση των νέων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και στερούνται άλλων μέσων πληροφόρησης για την ιστορία του.
»Με πόνο παρακολούθησα όλη την πορεία του απαράδεκτου βιβλίου Ιστορίας της 6ης δημοτικού και σήμερα ακόμα το ανεπίτρεπτο και ηθικά απαράδεκτο ιστορικό σκεπτικό παρουσίασης των 100 σπουδαιοτέρων Ελλήνων, που μάλλον οδηγεί στην γελοιοποίησή τους και όλης της ιστορίας μας. Μέσα από τη ιστοσελίδα του Ιωάννη Μεταξά ελπίζω να προσφέρω ενημέρωση και γνώσεις σε όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία αυτής της εποχής, για την ιστοριογραφία και να ακούσω γνώμες και ιστορικές αναμνήσεις.
»Ένας πρόσθετος λόγος που δημιούργησα την ιστοσελίδα, είναι η επιθυμία μου να αντιδράσω με ένα σύγχρονο τρόπο στην πνευματική παρακμή και άγνοια της ιστορίας, που αναπτύσσεται με την βοήθεια της διδασκαλίας της ιστορίας στα σχολεία. Nα ενεργοποιήσω στο μέτρο μου τις δυνάμεις που γενετικά διαθέτουν τα ελληνόπουλα, δυνάμεις σκέψεως και ήθους, που με το κατάλληλο ερέθισμα ή πνευματικό περιβάλλον φανερώνονται και δρούν θετικά για τους ίδιους και τις κοινωνίες που τους περιβάλλουν, εδώ ή στο εξωτερικό.»


Δεῖτε ἐπίσης τὸ συνοδευτικὸν ἱστολόγιον: ioannismetaxasgr.blogspot.com
Λέξεις-κλειδιά: Ιωάννης Μεταξάς Ιωάννα Φωκά 1940 ΟΧΙ

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Μοιρολόι κλαρίνου γιὰ τοὺς ἄθαφτους νεκροὺς τοῦ ᾿40

Συγκέντρωσα τόσα στὶς ἱστοσελίδες μου γιὰ τὸ ΟΧΙ τοῦ ᾿40, ἱστορικὰ στοιχεῖα, λογοτεχνικὰ κείμενα, πίνακες καὶ φωτογραφίες, ὅμως ὅλα μαζί, καὶ ἑκατὸ μνημεῖα καὶ πεντακόσιοι τόμοι καὶ χίλιοι πανηγυρικοί, δὲν λένε τόσα, ὅσα λένε ἐτοῦτα τὰ ξεχασμένα κόκκαλα στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου μας...



Ἀφιέρωμα: Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ

Τὰ ὀστὰ τῶν ἡρώων μας...
+ Οἱ νεκροὶ τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ Πολέμου, μέσα ἀπὸ τὰ ἀρχεῖα τῆς Δ.Ι.Σ. (Ἄντγος Παν. Κωνσταντόπουλος, Δντὴς ΔΙΣ/ΓΕΣ.)
+ Γιὰ το βιβλίο τοῦ Γ.Ι. Σούρλα, «Οἱ ἥρωες τοῦ 1940 περιμένουν». (Κυκλάμινο τοῦ βουνοῦ.)
+ «Alors, c' est la guerre». (Πήγασος.)
+ «Ἥρωες στά... ἀζήτητα». (Ζούγκλα.)

Ἐνημέρωσις: Μετὰ ἀπὸ ἀγῶνες δεκαετιῶν, τὸ ΥπΕξ ἀνεκοίνωσε στὶς 20-11-2008 συμφωνία μὲ τὴν Ἀλβανία γιὰ τὴν δημιουργία δύο στρατιωτικῶν νεκροταφείων, ἡ δὲ ὁριστικὴ συμφωνία ὑπεγράφη στὶς 9-2-2009. Πάντως, καὶ ἡ συμφωνία αὐτὴ συνιστᾷ ὑποχώρησι ἀπὸ τὰ ἀρχικά μας αἰτήματα.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Γιατὶ τὸ ᾿40

Ὁ Μαραθών (ὅπου ὁ ἄρχων πολέμαρχος τῶν Ἀθηναίων μοῦ ἐδάνισε καὶ τὸ διαδικτυακό μου ὄνομα), αἱ Θερμοπύλαι, ἡ Σαλαμίς...
Εὐρίσκονται πιὰ στοὺς φωτεινοὺς αἰθέρες, πέρα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα, στὸν πλατωνικὸ Κόσμο τῶν Ἰδεῶν, ἐξ οὗ οἱ ψυχές μας ἔλκουν τὴν πρωταρχή τους...

Οἱ πολεμίστρες τῶν τειχῶν τῆς Βασιλεύουσας, οἱ ἀκρίτες καὶ οἱ αὐτοκράτορες...
Ἔχουν περάσει στὶς προσευχὲς καὶ στὰ ὄνειρά μας...

Τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ ᾿21...
Αὐτοὶ οἱ μπαρουτοκαπνισμένοι φουστανελάδες μὲ τὶς μουστάκες καὶ τὶς σπάθες, σὰν νά ᾿χουν κάτι πολὺ δικό μας... Εἶναι πιὰ δικοί μας θαρρεῖς, κι ὅμως, μακρινοὶ συγχρόνως - ἡ κάπνα τοῦ μπαρουτιοῦ εἶναι ἢ ἡ ἀχλὺς τοῦ μύθου; Στὰ παραμύθια τῆς γιαγιᾶς κι ακόμη παραπέρα...

Κι ἐρχόμαστε στὸν αἰῶνα μας - στὸν προηγούμενο, δηλαδή. Μὲ τὶς ἐφημερίδες καὶ τὰ ραδιόφωνα.
Ὁ Μακεδονικὸς Ἀγῶν, ὁ Μελᾶς, ὁ Ἄγρας, ὁ Δραγούμης· οἱ πλάβες στὴν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν, οἱ δάσκαλοι καὶ οἱ φλογεροὶ παπάδες...
Σὰν χθὲς μᾶς τά ᾿λεγε δίπλα στὸ τζάκι ἡ Πηνελόπη Δέλτα.
Οἱ Βαλκανικοὶ Πόλεμοι. Ἡ μεγάλη ἐξόρμησις - μὲ τὸν Στρατηλάτη Κωνσταντῖνο καὶ τὸν ὁραματιστὴ Βενιζέλο. Γεωπολιτικῶς ἡ κορυφαία στιγμὴ τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Κι ὅμως... ἐξ ἀρχῆς τὸ σπέρμα τοῦ Διχασμοῦ... φούντωσε καὶ μᾶς σταμάτησε ὅταν ἀκούγονταν ἤδη οἱ καμπάνες τῆς Ἁγια Σοφιᾶς.
Τέλος;


Ὄχι! Νὰ τὸ ᾿40! Τὸ δικό μας ᾿40!
Ναί, αὐτοὶ ἤμεθα ἐμεῖς! Πῶς ἤμεθα καὶ μποροῦμε νὰ εἴμεθα ἐμεῖς.
Οἱ πατεράδες μας τὸ θυμοῦνται καὶ μᾶς μιλοῦν ἀκόμη! Οἱ παπποῦδες μας πολέμησαν! Οἱ δικοί μας ἄνθρωποι, οἱ δικοί μου, οἱ δικοί σου· οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν τὸν πόνο, τὴν πείνα καὶ τὸν θάνατο - καὶ ὅμως μεγάλωσαν παιδιά· οἱ ἴδιοι, οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, οἱ ἴδιοι, οἱ ἥρωες, οἱ ἀετοὶ τῆς Πίνδου. Ἐμεῖς.
Δὲν εἶναι σελίδες ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα βιβλία. Εἶναι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι, ὁ τόπος μας κι ἡ σημερινή -χθεσινή- μας πατρίδα· ἐμεῖς.
Ἄλλοι -πολὺ ἄλλοι...-, ἀλλὰ ἐμεῖς.
Αὺτὸ εἶναι τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940. Γι᾿ αὐτὸ μιλᾷ στὴν ψυχή μας.
Καὶ τί σημαίνει τὸ ΟΧΙ;
Ἠθικῶς, τὸ ἀπόλυτον. Ἔναντι ὅλων, μέχρι τέλους.
Ἐθνικῶς, τὸ θαῦμα. Μετὰ ἀπὸ εἴκοσι χρόνια ἐμφυλίων παθῶν, ὅλοι μία καρδιά. Μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη καὶ τὸ τραγοῦδι στὸν δρόμο γιὰ τὸ μέτωπο. Αὐτὸ τὸ χαμόγελο ποὺ θὰ κάνει τὸν Κώστα Οὐράνη νὰ γράψῃ «εὐαγγελίστηκα τὴν Ἑλλάδα».
Θά ᾿λεγες, ὅλα τὰ προτερήματα τῶν Ἑλλήνων στὸν μέγιστο βαθμό, χωρὶς κανένα ἀπὸ τὰ ἐλαττώματα.
Ἡ κρατικὴ καὶ ἀτομική μας ἀνοργανωσιά; Οὐδέποτε ἡ πολιτεία μας ἐλειτούργησε τελειότερα.
Οἱ προσωπικοὶ ἐγωισμοὶ καὶ τὰ μικροσυμφέροντα; Ὅλοι, ἀπὸ τὸν Κυβερνήτη μέχρι τὸν φαντάρο, ἕνα - ὁ καθεὶς ἐφ᾿ ᾧ ἐτάχθη.
Καὶ αὐτοὶ ἤμεθα ἐμεῖς! Πῶς ἤμεθα καὶ μποροῦμε νὰ εἴμεθα ἐμεῖς.
Ἡ ἄλλη Ἑλλάδα, ἡ ἄλλη, φωτεινὴ πλευρὰ τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας.

Κρατῆστε τὶς μνῆμες!

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Κράτος μικρὸν μὲ ἱστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα τὴν ὑφήλιον...



«Ἡ Καθημερινή», 29 Ὀκτωβρίου 1940

ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ

[...] Ἀλλὰ διατὶ πρὶν ἐδῶ κινηθῆ πρὸς τὸν πρωθυπουργικὸν οἶκον ὁ φαιδρότατος ἀντιπρόσωπός των καὶ κινηθῆ ἐκεῖ εἰς τὴν Ἤπειρον ὁ στρατὸς των, δὲν ἔρριπτον ἓν πρόχειρον βλέμμα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἱστορίαν;... Πότε ἡ Ἑλλὰς παρεδόθη ἀμαχητί; Πότε ἐνικήθη πρὶν ποτίση τὸ χῶμα της μὲ τὴν τελευταίαν ρανίδα τοῦ αἵματός της; Εἰς ποίαν στιγμὴν ἔκαμε λογαριασμοὺς τῶν δυνάμεών της πρὸς τὰς δυνάμεις τοῦ ἀντιπάλου της, διὰ νὰ μάθη ἔπειτα ἂν ἔχη τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπίση τὴν τιμήν της; Κράτος μικρὸν μὲ ἱστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα τὴν ὑφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, ἡ Ἑλλάς, καταυγάσασα τοὺς αἰῶνας, ἔδωσεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνον τὴν ζωήν, τὸ φῶς, τὸν πολιτισμόν, τὰ γράμματα καὶ τὰς τέχνας, ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καὶ τοῦ ἡρωισμοῦ, τὴν Σαλαμῖνα, τὰς Θερμοπύλας, τὸ Ζάλογγον, τὸ Σοῦλι, τὸ Μεσολόγγι...

Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρεῖς ἀπὸ τὸν φόρτον τόσων θρύλων καὶ τόσων παραδόσεων, πῶς μᾶς ἐφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας ἐμπρὸς εἰς τὰ κατάστιχα τῶν πετρελαίων καὶ τῆς βενζίνης καὶ τῶν μηχανοκίνητων μονάδων καὶ ἀποφασίζοντας νὰ παραδώσωμεν τὴν ἱστορίαν μας εἰς τοὺς ἀριθμοὺς καὶ εἰς τὰ πετρέλαια τὴν τιμήν μας;... [...]

Γεώργιος Ἀ. Βλάχος


Πηγή: Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀφιέρωμα στὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940.